Aie, aie, aie, Credit Suisse

Af en toe vraag je je af: “wie koopt zulke rommel toch”? Ik vroeg me dat ruim twintig jaar geleden af toen de ‘reverse exchangeables’ op de markt kwamen. En veel eerder al, wanneer ik zag dat Belgische filatelisten hopen nieuwe postzegeluitgiftes kochten. Hebben die twee producten, reverse exchangeables en postzegelverzamelingen, iets met elkaar gemeen?

Jawel. Het zijn helaas voorbeelden van zaken waarmee mensen snel rijk wilden worden. En dan heb ik het niet over de kleine verzamelaar voor wie winst inderdaad nog een eventuele aangename bijkomstigheid is.

Lernout & Hauspie

Zo’n reverse exchangeable die 9 of 10 procent opbrengt per jaar, of zo’n postzegel waarvan de waarde op een jaar verdubbelt, zeg nu zelf, die wil toch iedereen kopen? Neen. Toch niet. Sinterklaas bestaat immers niet. En als de goedheilig man wel zou bestaan, dan zeker niet op de financiële markten. “There is no such thing as a free lunch’, zegt men in de Londense City. En toch blijft men erin geloven.

Men gelooft in Sinterklaas om even later vast te stellen dat men met de zwarte piet is blijven zitten. Kijk maar naar de beleggers die destijds, ruim twintig jaar geleden, intekenden op de reverse exchangeables op Lernout & Hauspie. De coupon? Die bedroeg twintig procent.

Jawel. De beleggers kregen inderdaad 20% bruto, toen nog 17% netto. Twee jaar lang, zelfs. Om vervolgens 0% van hun geïnvesteerde kapitaal terug te krijgen. Hou je rekening met de onkosten, dan zijn die beleggers uiteindelijk, ondanks de mooie coupons, meer dan twee derde van hun inleg verloren.

Dan zijn postzegels een betere investering. Alhoewel. Toen onlangs bekend werd dat oude, postfrisse postzegels, met een frankeerwaarde in Belgische frank of euro, die frankeerwaarde zouden verliezen vanaf 2023 was er ook paniek bij filatelisten.

Die postzegelverzamelaars kleven nu als gekken de postzegels die ze dertig, veertig jaar geleden opkochten omdat hun investering niks opbracht en enkel de frankeerwaarde rest. In de catalogus stond nochtans al een jaar na aankoop van de zegels een waardestijging van 100 procent vermeld. Pech: postzegelcatalogi zijn niet altijd betrouwbaar en zo gemakkelijk is het niet om je geld meteen te verdubbelen.

Groot is niet per definitie “slim”

Denk nu niet dat alleen naïeve kleine spaarders en beleggers in de val lopen. Grote financiële instellingen maken dezelfde fout. Van hen zou je nochtans mogen verwachten dat ze enige kennis hebben van het financiële domein. Niet dus. Ook zij laten zich vangen door hebzucht en domheid. Denk maar aan de gretigheid waarmee de banken tot 2007 CDO’s kochten. Superveilig, zogezegd, die herverpakte kredietproducten. Maar toen al wist menig bankier dat dat fout zou aflopen. Er werd – helaas – niet naar hen geluisterd. En dus boekten banken achteraf enorme verliezen. De aandeelhouders kregen een gepeperde rekening: hun aandelen zouden in de krediet- en bankencrisis van 2007-2009 zo goed als waardeloos worden.

Is er nog zoiets als voortschrijdend inzicht? Niet altijd. Kijk maar eens naar Credit Suisse. Een Zwitserse bank. Wie denkt dat ‘Zwitsers’ altijd synoniem is voor ‘degelijk’, denkt beter nog eens na. De afgelopen decennia hebben banken als Credit Suisse al fenomenale verliezen geleden en hoge boetes betaald omdat ze zich lieten vangen aan hun gretigheid. Van een ezel kan je tenminste nog zeggen dat hij zich niet tweemaal aan dezelfde steen stoot, van Credit Suisse kan je dat niet beweren.

Credit Suisse

Vorige maand kreeg de bank twee klappen te verwerken. De instelling bleek 140 miljoen dollar geleend te hebben aan Greensill Capital, een hefboomfonds dat overkop ging. En alsof dat nog niet erg genoeg is, loopt Credit Suisse ook een risico van miljarden dollars op Archegos Capital.

Dat is, jawel, een hefboomfonds dat overkop ging! Stefan Willems vertelde u in een bijdrage op Spaarvarkens.be al over het vehikel dat gerund werd door Bill Hwang. Stefan stond aan de juiste kant en waarschuwde dat er fraude in het spel was. Bill Hwang stond aan de foute kant en bedroog de boel. En toch kregen Bill Hwang en zijn Archegos letterlijk en figuurlijk krediet van Credit Suisse. Begrijpe wie kan.

Wel bonus, geen malus

Credit Suisse kondigt nu aan dat het een aantal managers zal vervangen. Dat is een schrale troost voor de aandeelhouders die hun bank vorige week op een dag 5 miljard minder waard zagen worden. Tien jaar geleden moest je nog 39 Zwitserse frank neertellen voor een aandeel van Credit Suisse. Vandaag is datzelfde aandeel amper 10,3 CHF waard. Gelukkig zit dat aandeel niet in onze portefeuille.

En we zien geen enkele reden om het te kopen. Want denk nu niet dat die topmanagers van Credit Suisse binnenkort een klein deel moeten terugbetalen van de gigantische bonussen die ze de afgelopen jaren hebben ontvangen. Gegeven is gegeven, toch?

Laat u niet vangen door gigantisme. Doe beter dan Credit Suisse. Dat is zelfs niet eens zo moeilijk. Op Spaarvarkens.be scheef Jan Reyns al dat kleine beleggers zelfs betere kansen hebben op een hoger rendement dan grote beleggers. We helpen je graag, onder andere in onze beleggingscursus die weldra van start gaat: