Een marktcrash op een kaartje:
Op dagen als gisteren is het handig om een paar vuistregeltjes te volgen tijdens het beleggen. Een kaartje als dit kan daarbij goed van pas komen!
- Gemiddeld dalen de markten één keer per jaar met 14%.
- Negatieve dagen van -2% of meer komen 5x per jaar voor.
- Elke ~5 jaar zakken de markten met 30% of meer.
- De markten stijgen 3 van de 4 jaren!
- Op de lange termijn kloppen de markten inflatie met gemak.
- Laag verkopen en hoog kopen werkt NOOIT!
- Baseer belangrijke beslissingen niet op emoties.
- Negeer de media en staar je niet blind op je rekening!
DIT IS DE WAARHEID! AL DE REST WORDT VERTELD OM JE BANG TE MAKEN!!
Jim Stukken van Spaarvarkens.be
42 rating(s), gemiddelde: 4.9.
Top om daar af en toe eens herinnerd te worden!👍
Herinner me de couponnetjestrein naar Luxemburg (rond 1975 ?) en Sluis.
De rente op Euro obligaties en termijnrekeningen was overal > 10% (kreeg ooit zelfs 36% op een rekening in Franse Frank) !
Maar men wou voor hetzelfde geld een gelijkaardig rendement op de aandelen.
Gevolg was dat zelfs de koersen van ‘goede huisvader-aandelen’ kelderden (mijn aandelen Intercom en Ebes vielen op ¼).
Met de reële rente werd hierbij geen rekening gehouden.
Ben daarom op voor minstens 10 jaar pessimistisch over het lot van de aandelen, prijszettingsmacht of niet.
Dag Realist,
Je hebt 100% gelijk.. er kunnen barre tijden aankomen op de aandelenmarkten, en dat zijn geen gemakkelijke periodes voor beleggers. Toen ik heel jong was, een jaar of 14.. begin jaren 2000. Toen ik nog niets af wist van de beurs… waren de rentes op de spaarboekjes ook een pak hoger dan nu.. ik ging toen van bank naar bank elk jaar omdat je als nieuwe klant vaak kon genieten van een promotie. Mijn ouders moesten toen altijd mee… Ik denk dat ze ieder jaar dachten daar is hij weer… De rentes waren toen richting de 4% en ik was daar altijd blij mee, al wist ik toen nog niet dat dit meestal onder inflatie was en dat ik eigenlijk in reële cijfers verlies maakte. Zo zal het ook midden jaren 70 zijn geweest met de hyperinflatie. Natuurlijk geen 36%… daar deed je wel goed bij. Het probleem is bij beleggen in aandelen dat we zelden kunnen voorspellen of iets gaat gebeuren en hoe lang iets gaat bezig zijn. Het is dus vaak voor de lange termijn belegger het beste om toch tegen al het gevoel in belegd te blijven.
Ik ben eens in mijn oude papieren gedoken. Mijn eerste aankoop was UNERG in 1981, dat toen 10% nettodividend gaf, een dividend dat jaarlijks substantiëel steeg. Die electriciteitsaandelen kenden hun hoogste prijs in 1972 en hun laagste in 1981. Id, nagenoeg 1/4. Ervoor nadien en in tussentijd noteerden ze wel op minder extreme koersen. Over gans die periode was er wel degelijk nominaal rendement, het totaal rendement kwam ongeveer overeen met de inflatie. (Dus reëel 0.) Veraf van de 9% die allerlei brokers beweren het lange termijnrendement van aandelen te zijn. Achteraf bekeken was 1981 het moment om aandelen, huizen en langlopende obligaties te kopen. Emotioneel was dat echter onmogelijk.
‘Emotioneel was dat echter onmogelijk.’
idd, het is een verschijnsel dat bij beurskrachs iedere keer optreedt, meen de laatste keer in 2008 (bankencrisis, toen de Bel20 van 4.800 op 1.500 gevallen was).
Men moet al bovenmenselijk hard zijn om aandelen te kopen in de wetenschap dat de koersen een paar dagen later alweer lager zullen staan. Zeezout (schuilnaam van een lid van Spaargids), die kan dat.
Denk dat er in 1980 wel al sprake was van een devaluatie van de Bfr. Dacht toen in een helder ogenblik: ‘stel dat de rente terug naar 2-3 % gaat. Dan zal de koers van Intercom toch maal 4 worden ? Helaas niet naar gehandeld.
In het algemeen :
– wie niet naar Lux gegaan is maar bij moeder thuis gebleven en bv. de voorbeeldport van De Belegger gevolgd heeft, die heeft achteraf gezien de beste zaak gedaan.
– Hoe gaat men de fenomenale staatsschulden ooit terugdraaien ? Door hoge inflatie zonder stijgende rente ??? Meen dat men de ernst van de toestand voor ons verbergt en dat we aan de rand van de afgrond staan (ben hierbij niet alleen).
– Zeer moeilijk om statistieken te vinden die ouder zijn dan 30 jaar
Rechtzetting van mijn vorige reactie: minister Mathot zei eens: ‘de staatsschuld is er vanzelf gekomen en zal ook vanzelf verdwijnen’, iets waarvoor hij enkel spot en hoon verwierf.
Welnu, het is wel degelijk mogelijk die astronomische schuld als vanzelf te laten verdwijnen. Er wordt zelfs volop aan gewerkt, in Davos bv.
Onze regenten noemen dat de ‘grote reset’, in gewoon Nederlands: ‘alles kwijt’.
Dit wordt volledig uitgewerkt in het boek ‘De Mandibles’ van Lionel Shriver (wellicht beschikbaar in je plaatselijke bibliotheek). Niet voor gevoelige zielen !
Kurt Vansteelant (De Tijd) maakt er geregeld melding van.
Begrijpelijk dat onze media het liever doodzwijgen.
Je moet idd een sterke maag hebben om bepaalde periodes te doorstaan en er in te handelen. Een kaartje alleen zal niet voldoen.. maar het kan wel helpen om af en toe even nuchter te denken.
Inflatie is vaak niet meer dan een verdoken staatsschuld.. zoveel is correct
Vraag me af waarom Spaarvarkens (toch een kritische webstek ?) zo stil is over het onderwerp Sofina/Byju’s ?
Deze zaak doet me denken aan L&H en Fortis zaliger:
– verkoop van lucht (schriftelijk onderwijs was altijd een grote flop, zie Internationale School IS; wat is een App de volgende week nog waard ?)
– beleggers die er massaal inlopen
– schuldig verzuim of zelfs medeplichtigheid van
— de auditfirma’s van Sofina
— de media, bv De Tijd, enkele dagen voor het schandaal losbrak: ‘steek je geld in Sofina en kijk er niet meer om’. Zie ook artikel in De Tijd van dit weekend over de Britse shorter