Deceuninck, ceo Francis van Eeckhout

Francis Van Eeckhout is ongeveer 5 jaar ceo van het bedrijf waar hij na de verkoop van zijn cementbedrijf een flinke participatie in nam. ‘Hij verving begin 2016 tijdelijk ceo Tom Debusschere toen die opstapte om ceo te worden van Balta. ‘Ik wilde eigenlijk voorzitter worden’, vertelt Van Eeckhout. Hij ondervond snel dat Deceuninck in minder goede conditie was dan hij dacht. Hij startte heel wat werven en bij sommigen daarvan is de bouw al winddicht. De eerste tekenen van beterschap beginnen zich in de cijfers te tonen. En hoe!

Verwachtingen verpulverd

Die ochtend van het interview. Deceuninck publiceert een persbericht met voorlopige cijfer over 2020 die de verwachtingen van de analisten verpulveren. De omzet blijft in het coronajaar stabiel (+1% op 642 miljoen euro) en de bedrijfskasstroom (EBITDA) klom met 36%. Als klap op de vuurpijl slaagde de specialist in profielen voor ramen en deuren erin de schulden meer dan te halveren.

‘We hebben speciaal keihard voor jullie gewerkt’, grapt Van Eeckhout als we hem vragen of het persbericht speciaal verstuurd is op de dag dat de VFB langs kwam. ‘Neen, we moesten dat doen hé, want de verwachtingen van de analisten waren totaal niet volgens de realiteit. Veel te laag’ aldus Van Eeckhout. Hij zegt het quasi neutraal, maar in zijn binnenste juicht hij allicht. Zoals de renners van Deceuninck- Quick Step als ze een belangrijke wedstrijd winnen. Van Eeckhout vertelt later in het interview dat hij ondanks wat pogingen geen family offices kon warm maken om ‘een half procentje of zo’ aandelen te kopen van Deceuninck. Jammer voor hen, denken wij dan. Ze moeten nu al een stuk meer betalen.

Vurig

Van Eeckhout zegt dat hij impulsief is en mensen kan enthousiasmeren. We zitten nog niet of we worden meegenomen in een vurig betoog. ‘De pvc profielen van Deceuninck ideaal geplaatst zijn om de klimaatopwarming tegen te gaan. Bij sommigen ouderen duurt het misschien wat langer, maar voor jongere mensen is dat al het cruciale verkoopargument.’ Het typeert de joviale man dat hij ons vroeg om naar het hoofdkwartier te komen. We gaan er graag op in, want het contact is zoveel rijker als je mekaar echt ziet. In de werkomgeving bovendien. Uiteraard zitten we op ruime afstand van mekaar in zijn kantoor.

Raam open

‘Ik heb speciaal de ramen opengezet. Dat relativeert natuurlijk de isolatiewaarden die onze profielen bieden. Maar je moet weten: pvc profielen isoleren het beste. Tot de helft beter dan aluminium profielen dat kunnen. Bovendien is pvc veel milieuvriendelijker om te recycleren. En we kunnen er tot 10 keer nieuwe profielen van maken. Zo kan je met een keer de basisgrondstof 300 jaar mee, want een raam gaat 30 jaar mee. Zo zou je teruggaan tot de tijd dat de Spanjaarden hier nog rondliepen (lacht). Vergelijk dat met aluminium: dat moet verhit worden tot 800 graden terwijl bij pvc 180 graden volstaat. Bovendien kunnen we energie recupereren doordat we bij het extruderen van het profiel ook afkoelen. Ik verzeker je: onze pvc profielen zijn met heel grote voorsprong de meest milieuvriendelijke oplossing. Hardhout is dat natuurlijk niet en hout dat je moet schilderen is een ramp in onderhoud. De beste keuze is dus pvc. Het enige nadeel is dat er beperkingen zijn in lengte voor de stevigheid. Maar alle courante maten kunnen.

Toch nog even terug naar de resultaten over 2020. Hoe kan het dat die zo sterk zijn? In de lente lag de bouw stil? 

Ons eerste kwartaal heel goed en dan kwam de stilstand in het tweede kwartaal. Maar het derde kwartaal was sterk en het vierde ook. Mensen zaten thuis en vonden snel projecten zoals ramen vervangen om het geld van de afbestelde reis aan te spenderen. Wij zijn dus coronaproof gebleken. En natuurlijk speelt dat 2019 een zwak jaar was, maar ook dat we goed bezig zijn. Vijf jaar gelden ben ik gestart met verschillende werven in het bedrijf. Dat begint stilaan te lonen.

Een van de werven is duurzaamheid en inspelen op de strijd tegen de klimaatopwarming. U bouwde ook een recyclage-eenheid. Hoeveel procent van de profielen produceert Deceuninck nu met gerecycleerd materiaal? 

Vijftien procent. We verkopen nu zelfs overschot recyclaat aan pvc verwerkers zoals Balta omdat onze productie nog niet volledig kan volgen. Om met recyclaat nieuwe profielen te maken heb je aangepaste tools ( de machine om pvc te extruderen, red) nodig. Voor de profielen van een raam heb je zeven tools nodig. Een tool kost zo’n 150.000 tot 200.000 euro. Dat gaat samen met een van onze andere werven. Toen ik hier begon produceerden we op vijf verschillende soorten platformen. Dat zijn we aan het terugbrengen tot een. Je weet al wat die tools kosten. Maar zo kunnen we ook fors besparen op anders zaken zoals voorraden, terwijl de bouwheer en de architect dezelfde mogelijkheden behouden. Vergelijk het met de autofabrikanten, die auto’s staan ook meer en meer op hetzelfde basisplatform. Heel die operatie zal begin 2023 klaar zijn. Vanaf dan zullen de voordelen van die efficiëntie volop spelen. 

Met de Green Deal van de EU zal er veel geld beschikbaar komen voor de strijd tegen de klimaatopwarming. Volgens de EU zijn gebouwen verantwoordelijk voor 40% van de broeikasgassen. Verwacht u een renovatiegolf die de omzet zal doen klimmen? 

Wij hopen het uiteraard. Het klimaat en het milieuaspect is de belangrijkste evolutie van onze tijd. Dat moet in ons voordeel spelen. Tegelijk blijf ik voorzichtig. We zijn een trage sector. Dat bots met mijn impulsieve karakter. Als we een nieuwe klant maken, duurt het zes tot 18 maanden voor we de eerste profielen kunnen leveren. Europa is op zich natuurlijk geen groeimarkt. Daarom heb ik mij in de eerste plaats op betere marges gericht. We zitten nu op een ebitdamarge van 13% (bedrijfskasstroom, red). Het doel heb ik al jaren gelden op 15% gezet. De voorbije vijf jaar is de omzet per saldo vlak gebleven. Maar ik heb ook pakweg 30 miljoen euro onrendabele omzet weggesneden. Misschien heb ik dat wat te bruut gedaan. In het Engels zegt men: sales is vanity, profit is sanity en cash is reality. Dat is ook hoe ik het zie: cash is king. Daarom ben ik ook zo blij dat we onze schulden hebben kunnen verlagen van 140 miljoen euro naar 60 miljoen euro.  

Deceuninck maakt naast pvc nu ook aluminium profielen. Is dat niet tegenstrijdig met uw ambitie om voluit in te zetten op het milieu? 

Uiteindelijk moet ik ook luisteren naar de klant. En in België (7% omzet, red) en Frankrijk (10% omzet, red) blijven klanten aluminium vragen. Ze beschouwen dat als een edeler materiaal dan pvc. If you can’t beat them join hem. We zijn met onze federatie van producenten zelf verantwoordelijk voor het zwakke imago van kunststof, dat besef ik. We moeten dat keren. In Italië het land van design, wint pvc marktaandeel. We kunnen alle mogelijke kleuren en opzichten leveren. Je ziet bij de profielen van Deceuninck het verschil niet tussen aluminium en pvc. ( Dit kunnen we bevestigen, in de showroom zagen wij de verschillende materialen identiek, red). Maar die vooroordelen zijn hardnekkig. Dat is ook een werf: ik wil weg van commodity. Pvc of plastics is al van voor mijn tijd weg uit de bedrijfsnaam. We lanceren nu een nieuw logo met een kroontje, samengesteld uit verschillende delen van ons profiel. We doen meer aan marketing. We zijn sponsor van de wielerploeg Deceuninck-Quickstep. Patrick Lefevere slaagt erin met een derde van een budget op hoog niveau te presteren. Mensen vragen mij wel eens of ik een koersliefhebber ben. Neen, eigenlijk niet, maar ik heb wel bewondering voor wat Patrick en de ploeg presteert. Wielrennen gaat de wereld rond. Wij verkopen in negentig landen. En ik wil dat Deceuninck een bekender product wordt met een positief imago. We verkopen niet rechtstreeks aan de consument maar via installateurs, maar we willen een band creëren met de eindklant. Als die een offerte krijgt met twee prijzen, moet die voor Deceuninck kiezen, alleen al voor het imago.

Om nog even terug te komen op recyclage. Kan dat helpen om het effect van de volatiele pvc prijzen te verminderen?

Dat hopen we zeker. Al moet je wel opletten, want het is niet overal zo gemakkelijk om aan pvc recuperatiemateriaal te komen. In de VS is het moeilijk. Daar zien ze een huis bijna als een consumptieproduct. Na zeven jaar gaat daar soms al de bulldozer over. Het doet pijn aan de ogen. En recuperatie moeten ook nog rendabel kunnen. Ik ben een groene jongen. Niet politiek bedoel ik, maar voor het milieu. Ik geloof dat bedrijven duurzaam zullen zijn of niet meer zullen zijn. Je ziet het gewoon aan alles, het klimaat verandert. De industrie die niet mee is, zal verdwijnen. De Amerikanen zullen een tandje moeten bijsteken. Met Joe Biden zal dat waarschijnlijk ook gebeuren.  Maar je vraag ging over de prijzen voor pvc. Dat is een schande hé. Je hebt maar vier spelers. Pvc wordt gemaakt van ethyleen, een aardolieproduct, zout en elektriciteit. Het zou dus de prijs van olie moeten volgen. Maar in de praktijk is pvc nu duurder dan de olieprijs rechtvaardigt. In de zomer vorig jaar waren de prijzen heel laag. Wat zagen we plots? Al die fabrieken gaan plots in force majeur (fabrieken kunnen niet leveren door overmacht en kunnen daarvoor niet aansprakelijk gesteld worden, red). Die wielerploeg van Eneos (pvc producent, red) die rijden eigenlijk met mijn geld (lacht). Ik zeg het tegen de renners, rijd die van Eneos maar in de vernieling! (lacht harder).

Langs de andere kant, wij moeten gewoon de prijzen sneller durven verhogen. In Europa. Elders, dus pakweg de helft van onze omzet, is geïndexeerd. Als de grondstoffenprijzen stijgen, rekenen het we gewoon door. Hier in Europa, bestaat een heilige schrik voor prijsverhogingen. Ik wil de prijzen al langer met drie procent verhogen. Wel daar ben ik al van in november mee bezig en het is nog niet in orde. Daar moeten we van weg. Ze moeten bij Deceuninck een goed gevoel hebben. Dan komt het op die laatste procentjes voor de prijs ook niet aan.

Deceuninck positioneert zich als een groen design merk. Hoe ziet de sector eruit?  

 Je hebt vier Duitsers en een Belg. Dat is de Champions Leage van de pvc- raam en deurprofielen. Deceuninck is wereldwijd nummer twee. Die Duitse groepen voldoen echt aan het cliché van de Duitsers. Ze denken zuiver technisch en functioneel. ‘Es gibt ein Loch in der Wand und das muss verstopft werden’!. Een wit profiel rond een venster en het is opgelost! Ze zijn vooral bezig met efficiënte productie. Mit weniger mehr erreichen! Met design en de eindklanten zijn ze niet bezig. Het verschil gaat dus nog groter worden. Het imagoprobleem van de pvc profielen komt ook door de federatie van de producenten, die gedomineerd wordt door de Duitsers. Focussen op de techniek. Met vijf of zes kamers (in de profielen, red)! Hou toch op, dat interesseert de mensen niet. Pas op, ik heb helemaal niets tegen Duitsers. Ik heb er jaren graag gewerkt. Ze zijn heel betrouwbaar en voorspelbaar. Zoals een labrador waarvoor je een bal gooit. Hij zal blijven lopen en altijd tevreden zijn.

Nu de schulden bijna weg zijn gewerkt, kan Deceuninck misschien aan een overname van een van die Duitsers denken? 

Het zou logisch zijn. Consolidatie in de markt met overproductie. Maar die families hebben gezworen op het graf van hun overgrootvader: niemals verkaufen! En als ze toch overstag gaan is het niet evident. Een Duitser luisteren naar een Belg? Ook niet gemakkelijk. Ze zien ons als slangenmensen. Voor een Amerikaan hebben ze respect, maar anders is het moeilijk. Je weet toch hoe een Duitse overname van Deceuninck de mooie opgang van Deceuninck heeft gestopt? Midden 2003 werd Thyssen Polymer overgenomen. De verkeerde overname op het verkeerde moment en met een foute financiering. Daardoor moest de groep in 2009 een noodkapitaalverhoging doorvoeren. Sofina was twee jaar gelden tevoren ingestapt aan 23 euro ( belang van 17,5% , red). De prijs van de nieuwe aandelen was 95 eurocent. Op die manier werd 85 miljoen euro opgehaald. Zelfs de familie Deceuninck twijfelde. Heeft pvc nog wel toekomst ? Men was tevoren heel ambitieus, maar dan is men te voorzichtig geworden. Had men toen het kapitaal meer versterkt, dan had Deceuninck vandaag een bedrijf van 1,5 miljard euro kunnen zijn.

Hoezo? 

De kapitaalsbasis van het bedrijf liet te weinig ruimte voor investeringen. Thyssen Polymer is nooit verder geïntegreerd in Deceuninck. De groep werd een plaats voor persoonlijke ambities, in plaats van ambitie voor het bedrijf. Toen Tom Debusschere vijf jaar geleden opstapte om ceo van Balta te worden, was het budget weer krap. Sofina drong er toen op aan dat ik tijdelijk ceo zou worden om op de kosten te letten, tot we een nieuwe ceo hadden. Die hebben we niet snel gevonden. Zo ben ik hier ceo gebleven. Ik doe nu het omgekeerde van wat ik eigenlijk van plan was. Ik ben voorzitter bij mijn nieuwe project in de cementsector en ceo van Deceuninck.

Gaat u ceo blijven ?  

Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Maar ik wil mijn job afwerken. Er is al veel gedaan, maar veel zaken vragen jaren tijd. Neem de installatie van SAP (ondernemingsinformatiesysteem , red.) Daarvan heb ik nog maar weinig voordelen gezien. Wel al veel facturen. Achteraf bekeken hadden we bij Deceuninck geen slecht informatiesysteem. Maar daar is het nu te laat voor. Ongetwijfeld gaat SAP wel voordelen leveren als de hele groep erop functioneert. Het tis en beetje zoals met de productieplatformen, ook als dat al vereenvoudigd, zolang er nog verschillen blijven, heb je maar een deeltje van de efficiëntiewinst.

U kan ook het bedrijf helemaal overnemen en van de beurs gaan ? 

Ik zit niet ver van 30% en moet oppassen, want anders moet ik volgens de wet een verplicht bod uitbrengen. Als ik Deceuninck volledig wilde, had ik dat een jaar geleden moeten doen. Kijk, ik heb liever een deel van taart met slagroom dan een volledige taart zonder slagroom. Met mijn cementbedrijf (verkocht voor 100 miljoen euro, red) dat ik samen met mijn broer had, heb ik een tijd geblokkeerd gezeten. Met dertig procent in Deceuninck zal ik nooit vastzitten. Stel dat ik morgen te horen krijg dat ik nog een half jaar te leven heb. Ik zal niet lang moeten zoeken naar kopers.

Krijgt u veel private equity over de vloer? 

Neen, wij zijn een te trage sector en er is te weinig groei. Dat interesseert hen niet. Trouwens ik wil helemaal niet verkopen en ook niet van de beurs. Ik zie de beursnotering als positief. Het geeft bekendheid en ons verhaal wordt stilaan gesmaakt. We krijgen toch al goede pers. Het is ook belangrijk dat we goede medewerkers vinden. Hier in de buurt zijn niet zoveel dynamische bedrijven meer. Ook mede dankzij de wielersponsoring merken we dat jonge mensen kunnen aantrekken. Dat is belangrijk, want Deceuninck moet ook meer digitaal worden.

We hebben nog niet veel over de regio’s buiten Europa gepraat, terwijl Deceuninck zeer internationaal is en daar misschien wel meer groei te halen is? 

Deceuninck verkoopt in negentig landen. Voor een bedrijf van ons formaat is dat veel. Daarom heb een vereenvoudigde structuur met drie regio’s gemaakt. Europa, Amerika en Turkije en de Emerging markets. In de VS staan we waarschijnlijk voor nog een aantal sterke jaren. We waren verrast door het zeer snelle en sterke herstel na de eerste coronagolf. We hadden veel mensen laten gaan, maar we hebben zeer snel opnieuw moeten aanwerven. We hebben er twee fabrieken waar we snel de capaciteit hebben moeten opschroeven. De verkoop in de VS functioneert anders dan elders. Het gaat er over minder dealers. We zijn in de VS nummer 1. De nummer drie staat te koop, maar we zijn niet geïnteresseerd. De EBTIDA-marge is 3 of 4%. Dat is 10 minder dan wij. Het is niet omdat we de middelen hebben dat we persé moeten kopen. We gaan er alleen voor als we er 100% in geloven.

En Turkije…

(Licht op) Mijn vrouw zegt dat ik altijd vol energie terugkom als ik in Turkije ben geweest. Daar zitten fantastische mensen, goede ondernemers. Ze verdienen helemaal niet de reputatie die Turken hier soms hebben. Natuurlijk het land en politieke toestand is niet gemakkelijk. En daar ga ik hier ook niet teveel over zeggen. Maar onze mensen in onze vestigingen daar zijn positief ingesteld. Problemen zijn er om op te lossen vinden ze daar. Wat een verademing tegenover Europa. Hier zien we niet meer wat belangrijk is en wat niet. En maar klagen. De schoonmaakster die zich zorgen maakt dat ze geen twee keer per jaar kan gaan skiën. De watertoevoer wordt voor een paar straten in de namiddag afgesloten, oei paniek! Waar zijn we mee bezig? Naar onze fabrieken in Turkije mag ik laat bellen. Ze zullen altijd opnemen. En ze halen knappe resultaten. De cijfers zijn er. Die koersgrafiek van de Turkse lira die je net liet zien, ziet er verschrikkelijk uit. Jarenlang, altijd lager. Maar we slagen er altijd in de prijzen te verhogen. En snel. Tussen haakjes: daar gaan wij hier nog van kunnen leren. Europa kent dat niet meer. Maar wij gaan hier ook inflatie krijgen. Zoals de centrale banken en de overheden nu tussenkomen. Trouwens er is al inflatie, maar we zien het niet of het komt niet in het officiële cijfers.

Professionele beleggers houden niet van instabiele landen zoals Turkije…

Ik begrijp dat ze niet van Erdogan houden. Maar hij is een slimmer schaker. Een van de problemen van Turkije is dat ze weinig eigen fossiele energie hebben. Hij bouwt de grootste kerncentrale van Europa en er wordt enorm geïnvesteerd in groene energie. Vandaar ook de gretigheid naar die gas en olievelden. Of de akkoorden in Libië. Het is natuurlijk ook machtspolitiek, maar als hij erin slaagt het energieprobleem op te lossen, is het fundamentele economische probleem van Turkije opgelost. De voorbije jaren waren niet gemakkelijk. Er waren veel dips, ook in onze cijfers. Maar je ziet dat die over de jaren per saldo worden goedgemaakt. Als je ziet wat het land heeft meegemaakt en hoe sterk we er zijn gebleven. Het is een jonge bevolking die vooruit wil. Zoals de Belgen in de jaren zestig en zeventig. En hun geloof, dat beleven ze pragmatisch. Daar wil ik zeker aanwezig blijven met onze 3.600 shops (zelfstandigen die Deceuninck ondersteunt, red). We zijn in Turkije bekend als de beste en betrouwbaar. Bij elke crisis winnen we er marktaandeel.

Het vreemde is dat Ege Profile (de Turkse beursgenoteerde dochter van Deceuninck) regelmatig meer waard is dan Deceuninck in Brussel. Wie is er gek, de Turken of de Belgen? 

(lacht) Wie zal het zeggen? Ik heb geleerd dat je niet tegen de beleggers mag ingaan. Dus ze doen maar waarin ze geloven. Wel is het zo dat de Turken beslisten dat een aandeel minstens 10% free float moest hebben of anders zou verhuizen naar een minder interessant segment van de beurs. Wij hadden 96 % van Ege Profil. Dus hebben we 7,5% verkocht. Sindsdien is de koers nog gestegen. Dat lijkt erop te wijzen dat een hogere waardering correcter is.

Hebt u zelf nog een overname gedaan in Turkije of was Deceuninck er al actief ? 

De groep was er al actief. Het is met de overname van Pimas voor 25 miljoen euro, dat ik ingestapt ben met een kapitaalverhoging van 50 miljoen euro, die ik grotendeels heb onderschreven.

Doordat de Turkse lira almaar devalueert kan u er wel goedkoper produceren voor andere groeilanden? 

Ja zo’n 20% van de productie in Turkije gaat naar andere landen. We zijn nummer 1 in Pakistan, Australië, Vietnam. In India werken we via 200 shops en zijn we nummer 5. Dat is een interessante markt met meer dan een miljard mensen. Indiërs houden van merken. Als we iets gaan overnemen zal het in een land als India zijn. Denk ik, want er ligt nog niets op tafel. In Azië is er een gigantisch potentieel voor Deceuninck. De mensen werken zich op en er groeit een middenklasse, die beter willen wonen. Er zijn nog zoveel huisjes met nauwelijks ramen. Als mensen beter gaan verdienen willen ze een warme woning met daglicht. Daar horen dus ramen in.  In China heb ik heel slechte ervaringen. Die zijn er blijkbaar op uit om je te bedriegen. Terwijl wij als Europeanen en Belgen, wij lijken wel bezwaard met een geweten. Als we een stomme prul krijgen zoals een balpen, denken we al direct aan wat we moeten teruggeven (lacht).

Analyse Deceuninck voor beleggers

Vallen zonder parachute  

Soms zouden we het vergeten, maar de financiële crisis van 2007-2008 werd in gang gezet door een grote vastgoedcrisis in de VS die ook de bouwsector zwaar trof. Dat stopte ook voor een hele tijd het groeiverhaal van Deceuninck. Door een slechte financiering moest de groep zich ook heel duur herfinancieren. Terwijl Sofina  twee jaar tevoren nog was ingestapt aan 23 euro en een belang van nam van 17,5% , tekende iedereen eigenlijk met lange tanden in op nieuwe aandelen van 95 euro eurocent. Wie dus denkt dat alles wat Sofina aanraakt ,in goud veranderd, think again.

Zwoegen voor meer marge 

Doordat Deceuninck ‘maar’ 85 miljoen ophaalde, zaaide het al een nieuwe ontgoocheling. Volgens Francis Van Eeckhout (zie interview) was dat te weinig om voldoende te kunnen investeren. Na de voortvarende en op het einde te ambitieuze expansie volgde een typische periode van te voorzichtige bedrijfsvoering. De voorbij vijf jaar als ceo en hoofdaandeelhouder heeft Francis Van Eeckhout het bedrijf echter weer een grondige schoonmaakbeurt gegeven. De omzet stagneerde, maar de winstgevendheid ging wel licht hoger. En dat ondanks felle tegenwind in Turkije, waar een extreem autoritaire president Erdogan het land op de rand van de economische afgrond bracht.

Zwak 2019 en toch vooruitgang  

Hoewel 2019 een zwak jaar was, behaalde de groep toch een EBITDA -marge (bedrijfskasstroom) van zowat 10%, een paar procentpunten beter dan vijf jaar tevoren. Over coronajaar 2020 verraste Deceuninck vriend en vijand met een marge van 13%. Doordat tegelijk de schulden zijn teruggebracht tot minder dan éen keer die bedrijfskasstroom, is er weer ruimte voor externe groei. Van Eeckhout is de grootste aandeelhouder. We mogen ervan uitgaan dat Van Eeckhout niet om het even wat zal overnemen.

PVC-prijzen  

De afhankelijkheid van de pvc prijzen is een van de zwakten, maar het bedrijf wil dat counteren door recyclage en door zich meer als merk in de markt te zetten. Net zoals in de VS en Turkije moeten de grondstoffenprijzen sneller doorgerekend worden aan de klant. De wielerploeg ( zie verder) is een eerste opvallende zet om een directe relatie op te bouwen met de eindklanten.

Turkije  

Doordat Turkije in een zware economische crisis kwam en de Turkse munt zich van zijn zwakste zijde toonde en het er even zelfs uitzag dat Turkije in een burgeroorlog kon terechtkomen, is het land niet erg populair bij beleggers. Als dat kan stabiliseren en verbeteren is het echter mogelijk dat de vooral de troeven van Turkije weer op de voorgrond gaan komen. Dan kan de jonge bevolking die het materiaal beter wil hebben een grote troef worden voor Deceuninck. Erdogan, lijkt, gelet op het jongste  charmeoffensief richting Europa alleszins een poging te doen om de relaties weer te verbeteren.

Lotus Bakeries of Deceuninck?   

Francis Van Eeckhout is getrouwd met Benedicte Boone, van Lotus Bakeries. Tijdens het interview alludeerde hij even op het enorme waarderingsverschil tussen Deceuninck en Het koekjesbedrijf. De profielen noteren tegen amper 4 keer de EBITDA en Lotus tegen 33 keer de bedrijfskasstroom. ‘En Lotus is ook niet actief in een groeimarkt’, stelt Van Eeckhout vast.  Maar ze hebben met  de gezonde snacks wel een groeimarkt gevonden en hebben een indrukwekkend merkenreputatie. In termen van koers/winst noteert Deceuninck tegen 14 keer de winst van 2020 (verwachting Kris Kippers Van Degroof Peetercam) en Lotus tegen 44 keer de winst van vorig jaar. Als Van Eeckhout de kloof zelfs maar een klein beetje kan dichten, staan er de aandeelhouders nog mooie tijden te wachten.

Bij het uitbreken van de coronacrisis schrapte Deceuninck het dividend. Mogelijk volgt er dus iets extra over 2020. Francis Van Eeckhout is weliswaar geen liefhebber van een zwaarbelast dividend en voelt meer voor inkoop van eigen aandelen. Iets waar we hem volmondig gelijk in geven.

   +  Globaal nummer 2 en marktleider in VS, Turkije en diverse groeilanden 

   + Operationele verbetering  

   + Management en aandeelhouder op een lijn 

   + Renovatiegolf dankzij groene investeringsgolf? 

   + Producten tegen klimaatopwarming   

   + Werkt aan Imago en relatie met eindklant 

   + schulden bijna weggewerkt

   – Blijft onderhevig aan pvc prijzen 

   – Politieke instabiliteit Turkije 

   – overcapaciteit in Europa 

Wielersponsor Deceuninck

Sinds 1 januari 2019 is Deceuninck de hoofdsponsor van de wielerploeg Deceuninck – Quick-Step. Het bedrijf ziet het als een grote sprong voorwaarts voor de zichtbaarheid en de bekendheid van het merk Deceuninck. Het bedrijf wil een positief merkimago en meer naambekendheid in zijn belangrijkste markten.                                                            –

Resultaten Televisie : 79, 6 miljoen euro 

In het eerste jaar leverde de sponsoring een grote zichtbaarheid via het  Deceuninck-logo op de rennerstruitjes op tv. Tijdens het wielerseizoen 2019 volgde The Nielsen Company de tv-verslaggeving over Deceuninck – Quick-Step. Hun analyse kwam uit op een brutowaarde aan mediawaarde van 79.6 miljoen euro in alle markten en 46.4 miljoen euro de zeven belangrijkste markten voor Deceuninck: België, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nederland, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Over alle wedstrijden in 2019 kwam het Deceuninck – Quick-Step team meer dan 1.860 uur in beeld en de truitjes en dus de naam Deceuninck 1.087 uur.

Interview van januari 2021 door Jan Reyns voor Beste Belegger van VFB

Naschrift nov 2021

Ondertussen werd Bruno Humblet  benoemd tot ceo van Deceuninck. Hij volgt daarmee de huidige CEO Francis Van Eeckhout op. Humblet zal per 1 januari 2022 de rol van CEO op zich nemen. Vanaf dan wordt Van Eeckhout uitvoerend voorzitter. 

Ondertussen besliste Deceuninck het sponsoren van de wielerploeg niet verder te zetten. In de plaats gaat Deceuninck meer investeren in het verkoopsnetwerk en uitleg over het product voor de consument.