De grote minwaarden van de meerwaardebelasting 

Onze woordenschat is nog maar pas verrijkt met ‘hangmatbelegger’ of de kersverse nieuwe regering gaat er op inhakken. Het nieuwe woord is er voor vaak jonge en nieuwe beleggers die een beursgenoteerd beleggingsfonds (ETF) kopen en dat lang bijhouden. Helaas: de nieuwe regering gaat een belasting invoeren die het goede huisvadergedrag van beleggers tegenwerkt, pensioenopbouw tegenwerkt en de eigen beurs en bedrijven benadeelt. En dat allemaal om te kunnen beweren dat de sterkste schouders zullen bijdragen. 

Iedereen grote belegger

Is het billijk een inspanning te vragen van de sterkste schouders? Ja, maar door ook en vooral kleine beleggers te treffen (ik heb het niet over de meerwaarde op een aanmerkelijk belang) spreekt deze belasting zichzelf al onmiddellijk tegen. “De kleine belegger wordt ontzien door de vrijstelling van 10.000 euro”, lezen we in het regeerakkoord. Is iemand die in een jaar meer dan 10.000 euro meerwaarde realiseert geen kleine belegger? Gemiddeld bereikt een succesvolle belegger in aandelen op lange termijn een return van 10% met grote variatie per jaar. In een baisse zal er een jaar zijn met vooral verliezen, in andere jaren kan de opbrengst veel hoger zijn: ook dat wordt bestraft met die weinig genereuze en ontoereikende vrijstellingen. Met een opbrengst van 10% gemiddeld per jaar haal je gemiddeld de jaarlijkse vrijstelling met een aandelenportefeuille van 100.000 euro. Dan ben je ver van een grote belegger. 

Blind voor leeftijd 

Dat moet uiteraard afgezet worden tegenover de leeftijd. Een zelfstandige met een portefeuille van 500.000 euro net voor zijn pensioen of zelfs een miljoen is niet rijk. Hij moet daarmee zijn lage pensioen compenseren. Vakbonden en partijen zoals Vooruit en CD&V weten maar al te goed dat een pensioen een vermogen vertegenwoordigd. Ze verzetten ze toch tegen het aftoppen van zelfs de hoge (ambtenaren) pensioenen. In hun verdediging gebruiken ze graag het enorme bedrag dat een kleine vermindering over alle pensioenjaren samen kost. “Kijk hoeveel ze willen afpakken”.

Blind voor de pensioenkloof 

Het gemiddelde ambtenarenpensioen van afgerond 3.000 euro van iemand die op 60 jaar met pensioen gaat, vertegenwoordigt een pensioenvermogen van 900.000 euro (niet verdisconteerd). Een zelfstandige komt gemiddeld niet veel verder dan 1.000 euro, aanvullend pensioen inbegrepen. Een werknemer moet het redden met 1.400 euro. De enige manier om dat enorme verschil te overbruggen is een beleggingsportefeuille opbouwen.

Foute fiscaliteit 

Wie rustig belegd blijft, zal de meerwaarde op lange termijn zien oplopen. Dat is de beloning om de risico’s en de koerscapriolen van de korte termijn erbij te nemen. Die mensen willen een appeltje voor de dorst later, voor het pensioen of voor de kinderen. Om gebruik te kunnen maken van de jaarlijks aflopende vrijstelling van de nieuwe meerwaardebelasting, zal een belegger elk jaar die meerwaarde moeten realiseren (verkopen dus) in plaats van de belegging rustig bij te houden. Hetzelfde geldt voor de aflopende aftrekbaarheid van verliezen: die moet ‘gerealiseerd’ worden door dat verlies echt te nemen. Fiscale overwegingen zullen dus beleggingsbeslissingen gaan beïnvloeden of zelfs domineren. Dat is precies wat fiscaliteit moet vermijden.

Verspilling van geld en tijd 

Deze meerwaardebelasting zal ook een pak kosten meebrengen. Hebben de onderhandelaars er bij stilgestaan hoe banken en brokers dit gaan afhandelen? Hoeveel tijd beleggers en de belastingcontroleurs hiermee zullen verliezen? En dat is maar een begin van een nieuwe negatieve spiraal. 

Mes in de rug van Belgische aandelen 

Beleggingen (lees: aandelen) waar de belastingplichtige Belg een belangrijke rol speelt, worden minder aantrekkelijk. Ik heb het over de kleine Belgische beursgenoteerde bedrijven. Die zullen elk einde van het jaar getroffen worden door verkopen en aankopen van beleggers om de onzalige meerwaardebelasting te milderen. Een extra knauw voor de verhandelbaarheid en de waardering van deze Belgische aandelen. Nog een vicieuze cirkel waar dezelfde Belgische fiscaliteit de afbraak in de hand werkt door de hoogste transactietaks ter wereld te hanteren. Ik laat het maar bij dat voorbeeld. Het was al vijf voor twaalf voor kleine beursgenoteerde Belgische bedrijven. 

Hoe kan de nieuwe regering dit rijmen met de doelstelling om ondernemerschap en economische groei te stimuleren? Beleidsmakers weten toch ook al lang dat zelfs succesvolle Belgische startende ondernemingen moeite hebben met opschalen door gebrek aan kapitaal? Dan maar deze bedrijven fiscaal ondersteunen? Met een veelvoud van de opbrengst van deze nieuwe belastingdraak? 

De botte bijl voor beleggers 

In eerder versies van de ‘supernota’ was er nog sprake van de transactietaks af te schaffen voor kleine beurswaarden. Iets wat, precies door hun kleine beursomvang, nauwelijks inkomsten zou kosten. Finaal werd enkel weerhouden het kluwen aan taksen te vereenvoudigen. Eerder meldde Bart De Wever dat er geen meerwaardetaks zou verschuldigd zijn voor beleggingen die 10 jaar worden aangehouden. 

Speculatietaks bis

Als onze politici de sterkste schouders willen doen bijdragen en beleggen komt in beeld, voeren ze steevast met de botte bijl belastingen in. Natuurlijk willen de linkse partijen scoren bij de vele burgers met vooroordelen over mensen die beleggen. Maar doe het dan met een minimum aan kennis en intelligentie. Zowel in opzet als uitwerking wordt dit een destructieve miskleun. Het doet denken aan de snel ter ziele gegane speculatiebelasting van ondertussen tien jaar geleden. We kunnen alleen hopen dat deze onzalige meerwaardetaks hetzelfde lot beschoren is of alsnog aangepast wordt. 

In ons wekelijks webinar, waarin we elke zaterdag de financiële actualiteit bespreken voor de voor de leden van Spaarvarkens, gaf Pascal Paepen al aan hoe deze valse solidariteitsbijdrage kleine beleggers zal dwingen om hun portefeuille actiever te gaan beheren. We blijven alles uiteraard opvolgen!