De grote minwaarden van de meerwaardebelasting
Onze woordenschat is nog maar pas verrijkt met ‘hangmatbelegger’ of de kersverse nieuwe regering gaat er op inhakken. Het nieuwe woord is er voor vaak jonge en nieuwe beleggers die een beursgenoteerd beleggingsfonds (ETF) kopen en dat lang bijhouden. Helaas: de nieuwe regering gaat een belasting invoeren die het goede huisvadergedrag van beleggers tegenwerkt, pensioenopbouw tegenwerkt en de eigen beurs en bedrijven benadeelt. En dat allemaal om te kunnen beweren dat de sterkste schouders zullen bijdragen.
Iedereen grote belegger
Is het billijk een inspanning te vragen van de sterkste schouders? Ja, maar door ook en vooral kleine beleggers te treffen (ik heb het niet over de meerwaarde op een aanmerkelijk belang) spreekt deze belasting zichzelf al onmiddellijk tegen. “De kleine belegger wordt ontzien door de vrijstelling van 10.000 euro”, lezen we in het regeerakkoord. Is iemand die in een jaar meer dan 10.000 euro meerwaarde realiseert geen kleine belegger? Gemiddeld bereikt een succesvolle belegger in aandelen op lange termijn een return van 10% met grote variatie per jaar. In een baisse zal er een jaar zijn met vooral verliezen, in andere jaren kan de opbrengst veel hoger zijn: ook dat wordt bestraft met die weinig genereuze en ontoereikende vrijstellingen. Met een opbrengst van 10% gemiddeld per jaar haal je gemiddeld de jaarlijkse vrijstelling met een aandelenportefeuille van 100.000 euro. Dan ben je ver van een grote belegger.
Blind voor leeftijd
Dat moet uiteraard afgezet worden tegenover de leeftijd. Een zelfstandige met een portefeuille van 500.000 euro net voor zijn pensioen of zelfs een miljoen is niet rijk. Hij moet daarmee zijn lage pensioen compenseren. Vakbonden en partijen zoals Vooruit en CD&V weten maar al te goed dat een pensioen een vermogen vertegenwoordigd. Ze verzetten ze toch tegen het aftoppen van zelfs de hoge (ambtenaren) pensioenen. In hun verdediging gebruiken ze graag het enorme bedrag dat een kleine vermindering over alle pensioenjaren samen kost. “Kijk hoeveel ze willen afpakken”.
Blind voor de pensioenkloof
Het gemiddelde ambtenarenpensioen van afgerond 3.000 euro van iemand die op 60 jaar met pensioen gaat, vertegenwoordigt een pensioenvermogen van 900.000 euro (niet verdisconteerd). Een zelfstandige komt gemiddeld niet veel verder dan 1.000 euro, aanvullend pensioen inbegrepen. Een werknemer moet het redden met 1.400 euro. De enige manier om dat enorme verschil te overbruggen is een beleggingsportefeuille opbouwen.
Foute fiscaliteit
Wie rustig belegd blijft, zal de meerwaarde op lange termijn zien oplopen. Dat is de beloning om de risico’s en de koerscapriolen van de korte termijn erbij te nemen. Die mensen willen een appeltje voor de dorst later, voor het pensioen of voor de kinderen. Om gebruik te kunnen maken van de jaarlijks aflopende vrijstelling van de nieuwe meerwaardebelasting, zal een belegger elk jaar die meerwaarde moeten realiseren (verkopen dus) in plaats van de belegging rustig bij te houden. Hetzelfde geldt voor de aflopende aftrekbaarheid van verliezen: die moet ‘gerealiseerd’ worden door dat verlies echt te nemen. Fiscale overwegingen zullen dus beleggingsbeslissingen gaan beïnvloeden of zelfs domineren. Dat is precies wat fiscaliteit moet vermijden.
Verspilling van geld en tijd
Deze meerwaardebelasting zal ook een pak kosten meebrengen. Hebben de onderhandelaars er bij stilgestaan hoe banken en brokers dit gaan afhandelen? Hoeveel tijd beleggers en de belastingcontroleurs hiermee zullen verliezen? En dat is maar een begin van een nieuwe negatieve spiraal.
Mes in de rug van Belgische aandelen
Beleggingen (lees: aandelen) waar de belastingplichtige Belg een belangrijke rol speelt, worden minder aantrekkelijk. Ik heb het over de kleine Belgische beursgenoteerde bedrijven. Die zullen elk einde van het jaar getroffen worden door verkopen en aankopen van beleggers om de onzalige meerwaardebelasting te milderen. Een extra knauw voor de verhandelbaarheid en de waardering van deze Belgische aandelen. Nog een vicieuze cirkel waar dezelfde Belgische fiscaliteit de afbraak in de hand werkt door de hoogste transactietaks ter wereld te hanteren. Ik laat het maar bij dat voorbeeld. Het was al vijf voor twaalf voor kleine beursgenoteerde Belgische bedrijven.
Hoe kan de nieuwe regering dit rijmen met de doelstelling om ondernemerschap en economische groei te stimuleren? Beleidsmakers weten toch ook al lang dat zelfs succesvolle Belgische startende ondernemingen moeite hebben met opschalen door gebrek aan kapitaal? Dan maar deze bedrijven fiscaal ondersteunen? Met een veelvoud van de opbrengst van deze nieuwe belastingdraak?
De botte bijl voor beleggers
In eerder versies van de ‘supernota’ was er nog sprake van de transactietaks af te schaffen voor kleine beurswaarden. Iets wat, precies door hun kleine beursomvang, nauwelijks inkomsten zou kosten. Finaal werd enkel weerhouden het kluwen aan taksen te vereenvoudigen. Eerder meldde Bart De Wever dat er geen meerwaardetaks zou verschuldigd zijn voor beleggingen die 10 jaar worden aangehouden.
Speculatietaks bis
Als onze politici de sterkste schouders willen doen bijdragen en beleggen komt in beeld, voeren ze steevast met de botte bijl belastingen in. Natuurlijk willen de linkse partijen scoren bij de vele burgers met vooroordelen over mensen die beleggen. Maar doe het dan met een minimum aan kennis en intelligentie. Zowel in opzet als uitwerking wordt dit een destructieve miskleun. Het doet denken aan de snel ter ziele gegane speculatiebelasting van ondertussen tien jaar geleden. We kunnen alleen hopen dat deze onzalige meerwaardetaks hetzelfde lot beschoren is of alsnog aangepast wordt.
In ons wekelijks webinar, waarin we elke zaterdag de financiële actualiteit bespreken voor de voor de leden van Spaarvarkens, gaf Pascal Paepen al aan hoe deze valse solidariteitsbijdrage kleine beleggers zal dwingen om hun portefeuille actiever te gaan beheren. We blijven alles uiteraard opvolgen!
Goed artikel Jan. Als je denkt dat politici technisch onderlegd zijn als ze voorstellen doen ben je er aan voor de moeite denk ik.
Ja Jan, dat onderschrijf ik volledig. Onlangs had ik een flex invest plan Small-Midcaps bij Candriam via Belfius opgestart, maar na het nieuws over die meerwaardebelasting mijn bank onmiddelijk opdracht gegeven om de maandelijkse transacties te stoppen! De rest van de portefeuille wordt voor onbepaalde tijd bevroren of afgebouwd en het geld investeer ik nu maar in fysiek vastgoed. Door de vele belastingen maakte mijn portefeuille al zwaar slagzij, maar deze nieuwe draak heeft ze midscheeps getroffen. Er komt een moment dat je de kosten ten opzichte van de baten moet afwegen, met een bloedend hart.
Democratie is dictatuur van de domheid! Toch zeker in België. Deze belasting is nu net die belasting teveel. Als belegger heb ik al bijna een boekhouder nodig om er nog aan uit te kunnen. Op deze manier wordt de lethargie nog meer in de hand gewerkt in dit land. Een vicieuze circel dus.
Wat mij vooral tegen de borst stuit is dat sommigen deze belasting zo makkelijk aanvaarden of zelfs verdedigen als zo slecht nog niet. De Belg is duidelijk murw geslagen door de ontelbare knechtende wetten, regels en verlammende belastingen. De slaaf verdedigt de zweep omdat hij anders te weinig zou werken. Hoe krom kan het zijn? Wat mij opvalt is dat die nieuwe maatregelen zo makkelijk worden geaccepteerd. We controleren nog liever elkaar op strikte naleving van al die zottigheden dan dat we er samen een vuist tegen vormen. En dan nog die doorzichtige, goedkope emotionele chantage die het regime – sorry voor het woordgebruik, maar er er schiet me op dit moment geen beter woord te binnen – hanteert om z’n slag thuis te halen. Ach, braadworst, bier en voetbal is er voor iedereen. En we hebben een uitstekende gezondheidszorg. Op de ziekenhuisafrekening van mijn schoonmoeder stonden handtekeningen van “behandelende geneesheren”, erelonen voor dokters die ze nog nooit had gezien. Maar laten we vooral niet aan de heilige huisjes raken. Dan werken we liever met z’n allen nog wat langer en harder voor de overheid. Wat’s not to like? ik moet hier bij Spaarvarkens.be natuurlijk niemand overtuigen. Maar wat kunnen we eraan doen?
In het akkoord staat ook duidelijk dat de regering beleggen wil aanmoedigen : p39:
///
• Via een variant op de Wet Cooreman-Declerq stimuleren we mensen om hun spaargeld in de economie te investeren. We doen dat door de huidige voorwaarden van de bestaande belastingverminderingen voor startende ondernemingen en groeibedrijven in één vermindering te integreren; maar zorgen er tevens voor dat misbruiken worden aangepakt.
\\\
Misschein dat je da
Misschien dat je daar weer een graantje kan kan meepikken.
Ik ga het hoofd nog niet laten hangen. Maar kan Gert best begrijpen. Je wil iets opbouwen maar het lukt gewoonweg niet omdat de fiscus telkens weer met het grootste stuk van de taart gaat lopen. Indien je er dan nog een foutloze service zou voor terugkrijgen zou het minder zuur zijn om weer te moeten bijbetalen. Maar die dienstverlening laat serieus te wensen over: wegen zijn een puinhoop, helft bussen en trams rijdt niet op bepaalde lijnen, ziekenfonds moet je je elke keer kwaad maken om je geld te krijgen…en niet direct uitzicht op beterschap.
Mooi artikel Jan, stuur het maar direct door naar je naamgenoot ;)
Heel mooi stuk. Bedankt. Zou fijn zijn mochten we dit ook in DeStandaard lezen.
Haha zal ik doen! In DS was geen plaats…
Een topartikel! Het beschrijft het machteloze gevoel van onrechtvaardigheid waar veel beleggers nu mee worstelen. Wij zijn misbruikt als pasmunt om een regering te vormen. Wij moeten een gezamelijke vuist maken zodat dit afzichtelijk monster verdwijnt naar de eeuwige jachtvelden, of dat het het “speculatietaks” lot ondergaat.
We kunnen misschien eens nadenken om een open brief naar de regering te sturen namens ons allemaal. Een brief waarin we een aantal belangrijke punten oplijsten? Donderdag is er een door de vakverenigingen georganiseerde betoging. Maar wat kunnen wij als beleggers doen? Op die manier kunnen we vanuit onze community ook onze stem laten horen. Eventueel in samenwerking met Vfb, het Vbo en andere middenstandorganisaties?
Beste Gert
Je verwoordt zeer goed de onmacht en frustratie bij het merendeel van de mede-spaarvarkens, en mits uitbreiding, iedereen die volgens het goede huisvader-princiepe wat ‘appels voor de dorst’ heeft veilig gesteld. Dit heeft niets met ‘sterke schouders’ te maken. En al zeker niet binnen de context van een overheid en administratie die bijna uitsluitend op korte-termijn denkt en zo gemakkelijk een ‘we verhogen de belasting wel om lopende tekorten te dekken’ mentaliteit hanteert.
Alleen al de onzekerheid rond de betaalbaarheid van de toekomstige pensioenen is voldoende.
Dus ja, collectieve actie is zeker een goed idee en voorstel. Acties naar beleidsmakers & politiekers, kan een andere aanpak zijn. Naast een gezamenlijke actie om in beeld te komen van wat mij betreft een nogal eenzijdig berichtende nationale pers (ik wik mijn woorden), zie ik iets wat we allen individueel kunnen doen. Namelijk via rechtstreekse contactnames door elk van ons met (lokale) vertegenwoordigers van politieke partijen die de ‘goede huisvaders en -moeders’ in gedachten hebben, of zouden moeten hebben. Ik heb het dan voornamelijk over NVa en openVLD. Het zal uiteindelijk voornamelijk Jan Jambon zijn die deze bijkomende belasting nog verder dient uit te werken …
Dit artikel van Jan beschrijft zeer helder en beknopt welke niet gewenste neveneffecten te verwachten zijn en dus hoe misplaatst deze taks wel is zonder enige bijsturingen.
Mijn voorstel: Als concrete actie kan elk van ons dit artikel – mits akkoord van @jan-reyns natuurlijk – massaal per email naar allerlei lokale partijleden sturen om de nodige politieke druk op te bouwen. Puur bottom-up dus. Hopelijk kunnen we zo gezamenlijk enige argumentatie en verontwaardiging aanleveren met de uiteindelijke bedoeling om hogerop in deze partij-structuren genoeg druk te zetten zodat de scherpste hoeken van deze voornamelijk symbooltaks hopelijk weggevijld zullen worden.
Of misschien ziet iemand hier een aanzet naar nog een ‘efficientere’ manier van actie ?
Geert
Dag Geert, misschien kan ik minister Jambon en de zijnen mijn boek “Over leven in een welvaartsstaat” kado doen. Als ze de moed hebben om het te lezen, weten ze meteen hoe het is om als arbeider met sterke schouders door middel van beleggen een welstellend leven trachtten op te bouwen. Met de voortdurende verlammende gesel van de fiscus…
Beste Gert , Inderdaad maar om uw boek beter te begrijpen moet je ook arbeider of arbeiderszoon geweest zijn. Sire , er zijn geen domme arbeiders meer maar technici .
proficiat met de inhoud van uw boek want sommige passages hebben mij zelfs ontroerd
Bedankt voor uw warme reactie, Jos.
t is in alle oprechtheid. Wat een levensloop ? !
Gebruik gerust mijn stuk Geert en iedereen die er iets mee wil: ga jullie gang…
Beste, sta mij toe om u toch het volgende te melden Er is wel een verschil tussen ‘hoge ‘- en ‘lage’ ambtenarenpensioenen en het gemiddelde geeft altijd een vertekend beeld. Een ambtenaar van het niveau E en D kan met zijn pensioen geen woonzorgcentrum betalen . Een hoge ambtenaar van het niveau A kan dat wel ….Binnen die verschillende niveau s : E,D, C, B, A heb je dan nog eens verschillende salarisschalen die telkens gekoppeld zijn aan diverse functies en functieniveau s. Een lage ambtenaar zonder huuropbrengsten en met een beetje spaargeld valt dus buiten de groep met de sterke schouders. Hartelijk dank jos