De fiscaliteit voor beleggers is veel te complex

Spaarvarken Pascal Paepen klaagt de willekeur aan waarmee financiële instellingen hun klanten soms taksen aanrekenen. “Iedereen is gelijk voor de wet, dus discriminatie mag niet”, stelt hij. Heb jij als belegger ook al eens een beurstaks, roerende voorheffing of Reynderstaks betaald terwijl je van mening was dat die belasting of dat tarief niet van toepassing was op de belegging of transactiee die je deed? Je bent niet de enige. Bij Spaarvarkens zetten we ons dagelijks in om dergelijke praktijken aan te klagen.

In februari kondigde de Nederlandse investeringsmaatschappij Prosus een bod aan op maaltijdbezorger Just Eat Takeaway. Pas deze maand kregen de aandeelhouders die ingingen op het bod hun centen op de rekening. Maar hoeveel geld je kreeg voor je aandelen, dat hangt af van de bank of broker waar je klant bent. Da’s straf, want dat heb ik nog nooit meegemaakt.

Eén partij beweert dat er beurstaks moet ingehouden worden op de transactie. Vreemd, want er komt geen beurs aan te pas. Wie ingaat op een bod, biedt zijn aandelen via zijn financiële instelling aan aan de overnemer. Er is helemaal geen transactie op de beurs. Waarom een KBC daar anders over denkt, is me een raadsel, vooral omdat andere Belgische banken en brokers die taks niet aanrekenen.

Is onze fiscaliteit te complex? Wellicht. En toch wordt iedere Belg geacht de wet te kennen. Maar zelfs banken blijken het moeilijk te hebben om de fiscaliteit correct toe te passen. Ofwel heeft KBC het bij het rechte eind, ofwel rekenen andere instellingen hun klanten te weinig taks aan. In beide gevallen is de financiële instelling enkel het doorgeefluik naar de fiscus. Die krijgt van de ene wel een belasting, maar van de andere niet. Fiscaliteit mag niet discrimineren, maar dat gebeurt hier dus zeker wel.

Er zijn nog andere voorvallen bekend waarbij de klant onterecht een taks wordt aangerekend. Misschien rekent een bank haar klanten wel een belasting aan, telkens men twijfelt of er nu wel of niet een taks dient te worden ingehouden? Het is immers de klant die betaalt en dus maakt het voor de bank uiteindelijk niet zoveel uit. Maar eerlijk is het niet. Tegenwoordig delen beleggers in clubs en op fora al eens informatie uit, zodat die praktijken nu veel sneller aan het licht komen.

En dan moet men nog van start gaan met de meerwaardebelasting. De beurstaks is honderd keer eenvoudiger dan het complexe gedrocht ‘meerwaardebelasting’ dat de regering heeft bedacht. Daar hangen zoveel toeters en bellen aan dat je het een bank die al eens een fout maakt niet kwalijk kan nemen. Ik stel twee oplossingen voor opdat financiële instellingen voortaan geen fouten meer zouden maken bij het al dan niet inhouden van belastingen voor hun klanten. De eerste oplossing: laat dergelijke zaken correct uitzoeken door een professionele partij die boven de banken staat. Waarom zou sectororganisatie Febelfin die rol niet op zich kunnen nemen? De tweede oplossing is nog veel beter. Onze fiscaliteit kan en moet veel eenvoudiger.

Dit artikel verscheen eerder in Het Belang van Limburg.