Gedachten na 1000 dagen geëmigreerd te zijn uit België
Wanneer ik dit schrijf heb ik mijn 33ste maand van mijn wereldreis aangevat. Terwijl ik stap doorheen de rijstvelden van Vietnam en langs de baai van Ha Long Bay rij, heb ik op mijn scooter de tijd om te reflecteren. Nog meer dan van het uitzicht hier, geniet ik van de gastvrijheid van de mensen doorheen mijn reizen. En dan vooral van de gesprekken tijdens een nu rustige periode in Vietnam.
Ha Long Bay: schuilen in de stilte
Hier in Ha Long Bay bijvoorbeeld, is het momenteel buiten het toeristische seizoen. Het weer is met temperaturen van 17 tot 20 graden te koud om toeristen aan te trekken vanuit de rest van Azië. Voor mij is dat perfect, want daardoor kon ik een luxe appartement boeken op een woontoren op de 30ste verdieping tegen amper 21 euro per nacht waar ik in stilte kan werken. Duurder dan wat ik normaal betaal (meestal leef ik op €300 per maand aan huur), maar ik verplicht me tegenwoordig om me af en toe wat luxe cadeau te gunnen.
Het nadeel? Die luxe resorts zijn allemaal gebouwd langs de stranden waar heel wat restaurants en winkelcomplexen zijn, maar deze zijn allemaal dicht buiten het seizoen. Een dagelijkse wandeling van een half uur om wat eten te vinden hoort dan ook bij mijn dagelijkse uitstapjes. Al is het panorama het zeker waard.
Spontante ontmoetingen
En zo leer je ook meteen spontaan mensen kennen wanneer je het niet verwacht. Zoals Dinh, een van de noedelverkopers die me hongerig door de stad zag wandelen en waar ik toevallig stopte om pho te bestellen. Een heerlijke soepmaaltijd van gekookte groenten en vlees gemengd met warm water, kruiden en noedels voor minder dan een euro. Ik ben er gek van als ontbijt om zo mijn dag te beginnen.
Nog voor ik mijn noedelkom in mijn handen vast had, had ik al een gesprek over de kleine dingen in het leven. Over Frankrijk (hij was er ooit geweest), familie en de mooiste streken in Vietnam. Het begon met een noedelmaaltijd, maar voordat ik het wist was ik de dag nadien met zijn familie lokale tempels en grotten aan het bezoeken. Een ongelooflijke ervaring.
Vietnam: een mooi land
Die spontaniteit en gastvrijheid ben ik de afgelopen 33 maanden al vaker tegengekomen. Was het nu tijdens mijn reizen in Jordanië, Turkije, Oost-Europa of in Thailand…Mensen zijn mensen en staan open om je binnen te laten in hun familie en leven. De boze buitenwereld is plots niet zo eng wanneer je constant aan het reizen bent. Bulgarije een land vol criminelen en maffia? Dan toch niet de Bulgaren die ik ken. Azië onveilig om door te reizen? Ik ken geen veiliger gebied om met een rugzak jezelf te verplaatsen. Als er iets gebeurt, zal men je meteen helpen. Het Midden-Oosten een enge plek? Enorm gastvrij is een betere beschrijving.
Gastvrijheid komt natuurlijk
En misschien is dat wel een van de dingen die ik het meest apprecieer aan deze reis. Het ontdekken van de openheid en gastvrijheid van de mensen. Belgen zijn zeker op hun eigen manier gastvrij, maar het is toch moeilijker om door de sociale verdedigingslinie van een Belg door te dringen. Een toevallige ontmoeting op straat en dan uitgenodigd worden op de koffie een paar minuten later en deze persoon voorstellen aan de hele familie? Ik zie het niet vaak gebeuren. Maar in het Midden-Oosten of Azië constant. Het zijn immers niet de plekken die ik bezoek die het meest interessant zijn (al draag ik ze wel altijd mee in mijn hart), maar vooral de gesprekken met mensen. Of het nu gaat over het leven van iemand in zijn land, de familie, de kinderen en wat men doet… Of praten over de economie, politiek en de wereld. Het constant bijleren en openstaan voor anderen is misschien nog wel het belangrijkste wat je leert tijdens het reizen. Van de locals, maar ook van de andere expats die ik tegenkom.
2 collega Spaarvarkens die me kwamen bezoeken in Hoi An
Zo “date” ik ondertussen iets meer dan een maand een Duitse uit Cyprus waarbij we op een gegeven moment vanuit het zuiden van Vietnam samen vertrokken zijn naar het noorden. Zoals alles in het nomadenleven, staat ook op deze ontmoeting een einddatum (in een paar weken zal het stoppen en scheiden onze wegen). Maar dat tijdelijke aspect maakt mijn leven net zoveel rijker. Tijd heeft zoveel meer waarde wanneer iedere dag in je leven net in het teken staat van die tijdelijkheid. Iets waar de meeste onder ons moeite mee hebben om te accepteren, maar dit leren omhelzen is de beste manier om je leven net die extra glans te geven van betekenis. Het maakt je relaties met mensen zoveel intenser en smaakvol.
Eens je op dit ritme leeft, apprecieer je iedere dag des te meer.
Ik zie dan ook geen enkele reden waarom ik het ooit in mijn hoofd zou halen om definitief terug naar België te komen. Af en toe mijn vrienden en familie bezoeken, dat doet me altijd weer deugd. Maar wat zou iemand zoals ik in dat kleine België moeten doen de hele dag? Mezelf opsluiten in een kantoor voor een financiële instelling? Een family office helpen met zijn financiële vraagstukken en daar poen scheppen? Dat zou ik kunnen doen. Maar dat interesseert me niet. Ik ben gespecialiseerd in financiën en goed in geldzaken, maar bezit verwerven en aanzien interesseert me niet meer. Zeker als de prijs daarvoor is dat ik mezelf moet opsluiten in België. Zou ik dat willen, dan heb ik altijd nog de optie om een moord of een andere criminele activiteit te begaan ;-) Eenmaal je deze vrijheid hebt kunnen proeven, kijk je heel anders naar heel wat zaken. Ik wil me tijdens mijn leven inzetten voor de maatschappij in de vorm van financiële kennis delen en mijn partner en familie gelukkig maken in het mate van het mogelijke. Dat is voldoende voor mij waarbij ik niet wil vergeten om ook af en toe wat te leven. Want de persoon die ik vaak het meest vergat de afgelopen jaren, was mezelf.
25 landen later en 1000 dagen nadat ik ben geëmigreerd uit België weet ik één ding. Ik wil deze wereldreis nog jaren verder zetten. Niet 100 dagen, niet 1000, maar tot mijn tijd op is . En ondertussen blijven we leven alsof iedere dag mijn laatste is.
Stefan Willems, 7 maart 2024, Vịnh Hạ Long
Geschreven te Noord-Vietnam
Zulke levensfilosofie hoort thuis tussen het economisch nieuws. Blijf je visie delen.
Merci Jan!
Mooi, geniet ervan.
top stefan!! om jaloers van te zijn…
Respect Stefan. Prachtig verwoord.
Thanks! Ik zou graag een rondreis maken in Vietnam, misschien kan je mij wat tips geven? ☺️😎
Wil ik gerust in de toekomst doen. Eerst nog wat reizen. Nu dag 60 in Vietnam, vanaf dag 90 kan ik meer vertellen.
Heerlijk om terug beelden te zien uit Vietnam. Prachtige herinneringen voor mij persoonlijk. En wat jou betreft, Stefan: living the dream. Het weze je gegund.
Ok thanks ben benieuwd! Rondreis is september 2025, dus we hebben nog tijd 😎
Mooi artikel om te lezen!
Dank je wel voor dit heerlijke artikel.
Het verlies van onze spontane gastvrijheid is toch iets om over na te denken.
Veel plezier nog !
Dat mensen gastvrij kunnen zijn, hebben we ook al eens mogen ervaren. Normaal gaan we op skivakantie naar Zwitserland, maar anderen hadden gevraagd om mee te gaan naar Frankrijk (ergens rond 2016). Plots begon het heel hevig te sneeuwen, de bergwegen naar de dorpen waren afgesloten, en de snelweg stond ook al snel vast. Mensen werden richting sporthallen en scholen gestuurd (het was Kerstvakantie), maar ook die waren al vol. Tijdens een hopeloze zoektocht naar een hotel of pension (de nacht in de auto doorbrengen zagen we niet zitten), kwamen we een dame tegen die uit een pizzeria kwam met een hele stapel dozen. We vroegen of zij ons kon helpen met onze zoektocht, en we mochten haar volgen. Ze stopte bij haar thuis, waar haar familie op bezoek was voor de feestdagen. Maar geen probleem : extra matrassen op de grond, en we mochten er overnachten en kregen zelfs die avond en ochtend eten. Een mooie ervaring om nooit te vergeten !
Knap geschreven, mooi verwoord.
Heerlijk om je te lezen.
Leef je mooiste leven :)
Een fijn verhaal, Stefan. Volledig akkoord, het leven biedt zoveel meer dan geld alleen. Ikzelf heb het geluk gehad om korte tijd te werken in Australië, Kameroen, Oekraïne, en Rusland…. En telkens viel me de gastvrijheid van de mensen die ik mocht ontmoeten op. Eigenlijk zijn wij, Vlamingen, een relatief ‘stuur’ volkje, hoor.
Top Stefan! Geniet ervan. Het leven is veel te kort om te liggen ‘knorren ‘ in de westerse , egocentrische maatschappij. Knap dat je dit doet.
Hoe fantastisch is dit geschreven!! Zo zie je maar, het mooiste rendement valt niet te winnen met aandelen. Geluk rendeert veel harder op de lange termijn. Fantastisch Stefan! Soms moet je gewoon eens alle zorgen vergeten en datgene doen wat je echt gelukkig maakt. Morgen is niet beloofd en als het morgen is, dan zien we wel. Misschien zoeken wij onrechtstreeks wel telkens naar oplossingen, zonder er problemen zijn. Zuurstof, licht, vrijheid en een brede lach. Daar kom je het verste mee :))
Dag Stefan,
Geniet van het leven zoals jij het ziet. Ongelofelijke vriendelijke en behulpzame mensen in het Aziatische continent. Wij hebben er zelfs van mogen proeven in onze rondreis in Skri Lanka. Het weinige dat ze ook hebben gaan ze nog delen en dan krijg je zelfs nog het mooiste stuk. Altijd en overal een goedendag, en maak je geen gebruik van hun diensten vb tuktuk dan nog gaan ze je verderhelpen, dat is hier meestal anders. Geniet ook van de prachtige natuur. Vietnam staat ook op onze wachtlijst, dat is eens iets ander dan een aandelenlijst. Veel leuker. Nog veel avontuur daar.
Wijze woorden : “Tijd heeft zoveel meer waarde wanneer iedere dag in je leven net in het teken staat van die tijdelijkheid… dit leren omhelzen is de beste manier om je leven net die extra glans te geven van betekenis. Het maakt je relaties met mensen zoveel intenser en smaakvol.”