April is the cruellest month. Maar niet in 2020 want april bleek een van de beste beursmaanden ooit

April is de wreedste maand, schreef de Amerikaans-Britse dichter T.S. Eliot in zijn wereldberoemde gedicht The Waste Land uit 1922. Leest u even mee?

April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.

In 2007 verscheen een vertaling van The Waste Land van de hand van Paul Claes en Mon Nys. De eerste regels uit ‘Het Barre Land’ lezen als volgt:

April is de grimmigste maand, hij wekt
Seringen uit het dode land, vermengt
Herinneringen en verlangen, port
Lome wortels op met lenteregen.
De winter hield ons warm, hulde
De aarde in vergetele sneeuw, voedde
Een restje leven met verdorde knollen.

Vreemd, toch? Dat april, met de ontluikende lente, beschouwd wordt als de wreedste van alle maanden? Je zou het tegendeel beweren. Op een maand tijd werd somber ingeruild voor groen en het wit, paars en roze van de seringen. Die bloemen zijn nog wat vroeger beginnen te bloeien dan gewoonlijk, ook al omdat april 2020 meer uren zon telde dan een gemiddelde zomermaand in ons land.

De beurzen schitterden

Niet alleen de weerman voorspelde de afgelopen maand voortdurend zon. Ook de aandelenanalist moest zijn koersdoelen regelmatig bijstellen. Beleggers die zich in maart hadden laten bang maken en vreesden voor het einde der tijden hadden ongelijk. Uiteraard. Het einde van de wereld is al zo vaak voorspeld, maar zal nog niet voor morgen zijn. De beurzen scoorden in april verrassend goed. De S&P 500 kende zelfs zijn beste maand sinds januari 1987 en staat met een rendement van +12,7% op maandbasis op de derde plaats sinds 1945. Alleen oktober 1974 (+16,3%) en januari 1987 (+13,2%) deden nog beter.

Hoopgevend, niet? Jawel. En toch. Ken je het verhaal van de beurs en de economie? De band tussen die twee kan je vergelijken met de relatie tussen een hond en zijn baasje die samen op pad gaan. Zoals dat tegenwoordig hoort zit het hondje vast aan een leiband. De leiband beperkt de bewegingsvrijheid van het diertje, maar verschaft de hond tevens genoeg flexibiliteit om nu eens een aantal meter voorop te lopen en dan weer achter te blijven. Zelden lopen baasje en hond naast elkaar. Uiteindelijk zullen ze wel weer samen thuis arriveren. Zo gaat het dus ook met de beurs en de economie. Die lopen niet altijd gelijk. Soms zijn beleggers te pessimistisch (februari-maart 2020), soms zijn ze iets te euforisch. Misschien was april wel een voorbeeld van dat laatste.

Economische realiteit

De afgelopen maand brachten ons een mengelmoes van nieuws. Dat de economieën wereldwijd kreunen onder de lockdowns is een feit. Het tweede kwartaal zal nog slechter zijn dan het eerste. Dat sommige bedrijven alsnog relatief goede resultaten publiceerden is ook een feit. De markten kenden ook een boost omdat Gilead en andere farmareuzen weldra een vaccin op de markt zouden kunnen brengen. Dat kan wel zijn, maar toch is zo’n vaccin niet voor morgen. Tegelijkertijd verloopt een exit uit de lockdowns vaak traag en zal ook het besef komen dat niet iedereen die nu technisch werkloos is weldra weer aan het werk zal kunnen. Soms zal technische werkloosheid leiden tot… werkloosheid.

Moeten we nu panikeren en hals over kop de hele portefeuille verkopen? Neen, uiteraard niet. Maar een beetje winstnemen kan nooit kwaad. Bij een eventuele correctie kan je dan een deel van die extra cash weer aan het werk zetten. Sell in May. But don’t go away.