Verdwijnt alweer een Belgisch bedrijf in Franse handen?

België is een heel klein land. We hebben ook nooit een Steve Jobs, een Bill Gates of een Warren Buffett voortgebracht. Maar toch hadden we ook in ons kleine land al een aantal grote ondernemers op wie we best trots mogen zijn. Een John Cordier, bijvoorbeeld. Voor jonge lezers is dat misschien een nobele onbekende. Ikzelf ben dan ook al wat ouder. Maar ik ben lang niet de enige die vindt dat John Cordier wel degelijk een topper was.

John Cordier (1941-2002)

Geboren in een arm West-Vlaams gezin, waar vader en moeder zich uit de naad werken om hun kinderen naar school te kunnen sturen. Moeder is naaister, vader werkt als arbeider bij UCB. Overdag. En ’s avonds runnen ze nog een bioscoop en een dancing. Zoon John zou voor marconist studeren en start zijn carrière inderdaad op zeeschepen. Maar John Cordier wil vooral ondernemen, een fenomeen dat wel meer voorkomt bij West-Vlamingen.

In 1969 start hij met Telindus; een bedrijf dat modems en netwerken produceert en installeert. De Kredietbank (nu KBC) en de Regie der Posterijen (nu bpost) worden al snel belangrijke klanten. Telindus groeit uit tot een technologiebedrijf met vele honderden werknemers, diverse kantoren in Europa en klanten tot in Azië. Ook buiten het zakenleven is Cordier succesvol. Van 1982 tot 1992 neemt hij de touwtjes in handen bij voetbalclub KV Mechelen. Als voorzitter leidt hij de tweedeklasser naar de Belgische en de Europese top. In 1985 trekt Telindus naar de Brusselse beurs. Door de lezers van het weekblad Trends wordt John Cordier in januari 1986 verkozen tot de allereerste Manager van het Jaar.

Storm bij Telindus

Is het de welgekende vloek die rust op de trofee van ‘Manager van het Jaar’? Of toch de toegenomen concurrentie van grote multinationals op de modemmarkt? Einde jaren ’80 komt Telindus in een storm terecht. De koers van het aandeel, het eerste en lang het enige op de minder liquide ‘tweede markt’ van de beurs van Brussel, decimeert. De converteerbare obligatie van Telindus wordt op de beurs verhandeld aan amper een derde van de nominale waarde. Telindus, dat in 1990 herdoopt wordt tot Telinfo, staat ten dode opgeschreven. De problemen duren nog tot midden de jaren ’90. En toch slaagt Cordier erin zijn bedrijf en zijn levenswerk te redden. De familie zet schuld om in aandelen en er volgt een participatie van France Télécom in Telindus. Het bedrijf staat er weer. En denk nu maar niet dat John Cordier van dan af wat kalmer te werk gaat. Integendeel. Met France Télécom hengelt Telindus naar een licentie om het tweede mobiele telecomnetwerk uit te bouwen in ons land. Dat zou voor concurrentie zorgen voor Belgacom/Proximus. Weinigen geloofden dat het John Cordier zou lukken. Hoe zou de groep trouwens in België in recordtempo aan 500 bouwvergunningen komen om zendmasten neer te zetten? En toch haalt Cordier het. In november 1995 wordt de licentie binnengehaald en op 27 augustus 1996 lanceert Mobistar het tweede Belgische gsm-netwerk. Op dat moment zijn de aandeelhouders France Télécom (57%), Telindus (Telinfo) (10%), de drie gewestelijke investeringsmaatschappijen GIMV, SRIW en GIMB, met elk 5%, Mosane (5%), Gevaert (3,85%), ABB (2,30%), Ibel (1,01%) en Kredietbank (later KBC)(0,84%).

Van Mobistar tot Orange Belgium

Fast forward naar vandaag. In april 1998 krijgt Mobistar concurrentie van een derde netwerk: KPN-Orange (later BASE). In oktober van datzelfde jaar gaat Mobistar naar de beurs. France Télécom behoudt de meerderheid van de aandelen. In mei 2000 koopt France Télécom het Britse Orange. De Franse groep brengt in Orange zijn activiteiten onder in mobiele telefonie, dus ook Mobistar. BASE blijft bij KPN. In 2002 overlijdt John Cordier op 60-jarige leeftijd. In 2006 wordt ‘zijn’ Telindus overgenomen door Belgacom. In februari 2016 verkoopt KPN het Belgische BASE aan Telenet. In datzelfde jaar wordt Mobistar herdoopt tot “Orange Belgium”.

Dat Orange ooit Orange Belgium, met niet alleen activiteiten in ons land, maar ook in Luxemburg, zou overnemen staat in de sterren geschreven. Maar pas op 2 december 2020 wordt het plan concreet. Orange zegt dan 22 euro te willen betalen voor de aandelen die het nog niet bezit. Het wil bovendien zijn Belgisch-Luxemburgse dochter helemaal van de Brusselse beurs halen. Het aandeel koerst meteen van 16,22 euro richting de prijs die Orange biedt, zowat 36 procent hoger. Die premie lijkt gul, maar toch is het bod van het Franse Orange karig en opportunistisch. Orange Belgium boert namelijk goed. Steeds meer klanten stappen over van concurrenten Telenet en Proximus naar de zogenaamde ‘triple play’ van Orange: mobiele telefonie + tv + internet. Orange verkoopt dat pakket in België onder de naam Love (Trio) en speelt zijn rol van uitdager in de sector uitstekend.

Zendmasten zijn waardevol

Maar die uitstekende gang van zaken is niet de belangrijkste reden waarom Orange precies nu Orange Belgium wil binnenhalen. Gisteren, op 18 februari, kondigde Orange namelijk aan dat het zijn zendmasten wil onderbrengen in een aparte vennootschap die de naam Totem meekrijgt. Totem zal in eerste instantie de 25.000 zendmasten beheren van Orange in Frankrijk en Spanje. Maar Orange & Totem zullen ongetwijfeld ook graag de 3.100 zendmasten van Orange Belgium ten gelde maken. De prijs per zendmast/basisstation kan aardig oplopen:  tot 250.000 à 300.000 euro per stuk! Dat er wel degelijk veel belangstelling is voor zendmasten toonde American Tower pas nog aan met een bod van 7,7 miljard euro op Telxius Tower, dochter van het Spaanse telecombedrijf Telefonica en eigenaar van 31.000 zendmasten. Ook handig: door de zendmasten te verkopen en goedkoop te huren kunnen telecombedrijven geld vrijmaken om zich voor te bereiden op de investeringen die 5G zullen vergen.

Als we rekening houden met de waarde van die basisstations/zendmasten is de prijs die Orange biedt voor Orange Belgium te laag. Op de Brusselse beurs noteert het aandeel Orange Belgium trouwens al sinds 18 januari hoger dan de biedprijs van 22,00 euro. Gisteren werden nog ruim 200.000 aandelen verhandeld en sloot de koers op 23,50 euro, zowat 7 procent boven het bod. Orange zal bijzonder veel succes nodig hebben om uit te kopen aan 22 euro!

“Lastige” minderheidsaandeelhouder

Op basis van gegevens van Orange Belgium heeft het bedrijf momenteel vier grote aandeelhouders: moedergroep Orange (52,91%) en drie fondsbeheerders: Polygon Global Partners (5,29%), DWS Investment (3,26%) en Boussard & Gauvadan (3,02%). De overige aandelen (35,52%) zijn verspreid over andere institutionele en particuliere aandeelhouders.

Vooral Polygon heeft zich al openlijk tegen het te lage bod gekant. De fondsbeheerder is al sinds 2015 aandeelhouder, stelt dat de zaken operationeel goed gaan bij Orange Belgium en dat de waarde van de zendmasten zou moeten leiden tot een veel hoger bod. Polygon bestelde meteen een studie bij zakenbank Ondra die een faire waarde berekende van 32 tot 36 euro per aandeel. Inclusief de zendmasten zou de waarde per aandeel zelfs oplopen tot 45 euro. Het lijkt er dan ook op dat 22 euro te zuinig is en dat Orange meer dan de voorziene 622 miljoen euro op tafel zal moeten leggen om alle aandelen van zijn Belgische dochter te verwerven.

De visie van Spaarvarkens.be

Moeten beleggers nu beginnen te dromen van 32 euro, 36 euro of zelfs 45 euro per aandeel Orange Belgium? Neen. Maar Orange mag ook niet dromen van 22 euro per aandeel. Een goed ‘Belgisch’ compromis lijkt ons nog het beste voor alle betrokken partijen. “Te” is nooit goed. Te goedkoop hoeft dus echt niet.

Ook al kan er in deze materie nooit wat gegarandeerd worden, de kans dat er bij Orange een ‘Sioentje’ komt is reëel. Wij, Belgen, moeten onze kroonjuwelen ook niet zomaar uit handen geven. Trouwens, de beursintroductie (IPO) van Mobistar in oktober 1998 gebeurde destijds aan 1.235 Belgische frank. Dat is … 30,61 euro! Het zou straf zijn als Orange diezelfde aandelen meer dan 22 jaar later zou kunnen kopen voor slechts 22 euro. Zo slecht doet Orange Belgium het niet. Zoveel waarde is er niet vernietigd door het bedrijf! Mogen we dan ook een klein beetje meer activistisch denken zonder daarbij helemaal Reddit te worden? Mogen we een klein beetje trots zijn op het werk van John Cordier? Nog eenmaal de beker omhoogtillen voor ook dit Belgische bedrijf in handen komt van een Franse gigant?