Zwijgen? Neen, dat doen we nooit!

Een beetje vreemd, dat wel. Een organisator van een cryptocongres die me vraagt deel te nemen aan een debat over crypto? Die organisator is dan ook niet van de minste. Levi Haegebaert, bitcoinkenner van het eerste uur en auteur van het boek ‘Bitcoin voor beginners’ kennen we. We zaten ooit samen in een debat over, jawel, crypto. En dus zit ik op een zaterdagmiddag in een auditorium in Gent voor de tigste keer mijn uitleg te doen. Waarom ik de kritiek van cryptobelievers begrijp en zelfs grotendeels deel, maar waarom ik het antwoord of de oplossing niet goed genoeg vind. De zaal is stil. Men hoort, zonder te luisteren. Het doet me plezier dat ook collega Rudy Aernoudt er is en een aantal stellingen bevestigt.

Er is niks mis met geld verdienen

Na het debat stelt moderator Jef Poortmans van Trends het aanwezige en best talrijke publiek twee vragen. Op de eerste vraag; “Wie kocht crypto in de overtuiging dat dat het betalingsmiddel is van de toekomst?” gaan weinig – of zelfs geen – handen de hoogte in. Bij de tweede vraag is dat anders. “Wie kocht crypto met de bedoeling er geld aan te verdienen?” steekt een meerderheid zijn hand op. Dat is ten minste eerlijk. Het is ook begrijpelijk en des mensen. We willen allemaal geld verdienen. Daar is niks mis mee. Maar tegelijkertijd geeft het ook aan dat mensen zich weinig vragen stellen bij hetgeen ze kopen als belegging. Dat is helaas van alle tijden. Mensen willen bedrogen worden.

Niemand, zelfs niet de beste expert, kent de waarde van een cryptomunt. Wie zo’n instrument toch promoot als een belegging, zou eerlijk moeten uitkomen voor die beperking. Sommige mensen doen dat. Dat siert hen. Maar helaas heeft niet iedereen die nobele bedoeling. Sommigen springen van het ene modieuze speeltje op de andere trend, niet noodzakelijk omdat ze er zelf in geloven, wel omdat ze op die manier meesurfen op de golf van media-aandacht die de waan van de dag altijd veroorzaakt. Vandaag dit, morgen wat anders. Da’s jammer. Combineer dat met een gebrek aan kennis over geldzaken en er gebeuren ongelukken.

Believers

De financiële wereld is er geen van geloof, hoop en liefde. Het is hard tegen hard. Er zijn in het verleden nog ‘believers’ geweest die onvoorwaardelijk eeuwige trouw beloofden aan een belegging zonder zich daar verder vragen over te stellen. Vandaag zijn er trouwens nog steeds onfortuinlijke beleggers die geloven dat Lernout & Hauspie alleen maar bankroet ging door een Amerikaans complot. Het zij zo. Mensen mogen dat geloven. Maar iemand mag hen ook vertellen dat de waarheid anders is. Of niet?

De veelheid aan meningen leidt er mijns inziens toe dat we erop vooruitgaan. Ik hoor graag iemand die een andere mening heeft. Ik ga graag in debat en vind het fantastisch als iemand me kan overtuigen van zijn gelijk. Zo leer je nog eens wat. Wat me daarentegen stoort, is dat niet iedereen openstaat voor een andere mening. Zelfs niet in de cryptowereld. Misschien vinden mensen zichzelf stoer als ze – met een anonieme account op sociale media – ‘idioot!’ willen roepen naar iemand die bedenkingen heeft bij crypto. Alsof dat de cryptowereld ten goede komt. Minstens even jammer is de oproep van sommigen om al wie kritisch is over een belegging in crypto de mond te snoeren in de media. Dat overkwam me gisteren nog. Het is een emotioneel teken van zwakte. Maar het is ook heel gevaarlijk. Als al de neuzen in één richting staan, kan en zal het goed fout gaan.

Leve de hofnar!

Dus neen, daar doen we niet aan mee. Mijn naam is niet Willem De Zwijger. Tot spijt van wie het benijdt, zullen we onze mening blijven geven. Dat doen we op deze pagina en in het wekelijkse webinar van de Spaarvarkens Beleggingsclub, wanneer we de financiële actualiteit bespreken. Wij voelen ons goed dat we de vaak beginnende beleggers steevast op de gevaren van crypto hebben gewezen. Leveranciers die geld verdienen aan crypto benaderden Spaarvarkens.be om crypto te promoten. Maar dat hebben we uiteraard altijd vriendelijk, maar kordaat afgewezen. En belt er een journalist, dan zou ik niet weten waarom ik zou moeten zwijgen. Lang leve het debat, de hofnar, de luis in de pels, Rik Torfs en het kind dat roept dat de keizer geen kleren aanheeft! Lang leve de vrijheid van meningsuiting! Daar worden we namelijk allemaal beter en sterker van. Voor wie anderen de mond wil snoeren, pas je maar beter op. Die heeft daar ongetwijfeld zijn – of haar – redenen voor.