België: de vlucht uit de pampermaatschappij
De volgende bijdrage is geschreven door Guido Backers als reactie op het artikel “Financiële vrijheid:Hoe ik wil ontsnappen uit de Belgische slavernij“. Heeft u ook columns of bijdrages die u wilt delen? Dan mag u deze altijd sturen naar [email protected]
Stefan Willems liet in een eerdere bijdrage al weten dat hij momenteel op het punt staat om te emigreren naar het buitenland. Ik wens Stefan het allerbeste toe in dit avontuur en ik hoop dat hij ons frequent bericht over zijn ongetwijfeld spannende belevenissen.
België: het land van reguleringen en belastingen
Wie hier vooruit wil moet wel heel veel moed hebben. Iedereen die hier iets wil opbouwen heeft een enorm blok aan zijn been. Alles is hier pokkeduur en we zitten gevangen in een steeds strakker keurslijf van meer en meer regeltjes en lasten, zeg maar belastingen. Elk nieuw probleem dat zich stelt wordt linea recta opgelost met nog meer nieuwe regeltjes en/of nieuwe belastingen. Regeltjes en belastingen die blijven bestaan voor eeuwig, ook als de onderliggende motivatie al lang verdampt is. En dan is er nog het steeds zwaarder wordende blok van de overheidsschuld. Laat eens de rente stijgen. Brrrr…
Veel zit serieus scheef in dit landje. De hoogste belastingen, de laagste ROI (kijk maar naar je pensioen), het grootste overheidswaterhoofd, de meeste regeringen en mandatarissen per capita en het lijstje loopt maar door. En niemand die de wil of de moed heeft om daar ook maar 1 sikkepit aan te veranderen. Waarom zou je trouwens, als je zelf aan de vetpotten kunt zitten?
Duurzame omslag staat voor de deur
Buiten dat alles staat ons nog de “duurzame omslag” te wachten. Die is wel zinvol, dat hoor je me niet zeggen, maar de mensen beseffen nog niet half wat de collateral damage onderweg zal teweegbrengen. Dit wordt absoluut geen ride in the park!
Wie in onze maatschappij aan de ontvangstzijde staat moet zich nergens zorgen over maken. Hij of zij zal nooit iets tekort komen. Te veel organisaties en politieke partijen claimen ondertussen “solidariteit” hoog in het vaandel te dragen en weten dat ze daarmee scoren, het houdt hen zelfs (lucratief) in leven. Daarbij is de definitie van solidariteit nogal eenzijdig: “Wij zijn solidair met onszelf en anderen zullen dat betalen”. Lees er de dagelijkse brainwashing maar eens op na. Het cultiveren van dergelijke maatschappij fnuikt jammer genoeg te veel de drive om inspanningen te doen om zelfreddend te worden. Een gevaarlijke cocktail.
Hoe lang kan onze pampermaatschappij stand houden?
Begrijp me niet verkeerd. Een degelijke sociale zekerheid is 1 van de fundamenten van een welvarende maatschappij. Echter is die zo buiten proportie overbevraagd en misbruikt dat de last van zij die ze moeten voeden ondraaglijk is geworden, met vluchtgedrag voor gevolg. Dat had ene meneer Laffer ons al voorgerekend.
Dat alles doet me meer en meer twijfelen hoe lang we onze pampermaatschappij nog kunnen in stand houden. Als meer en meer mensen die vooruit willen ze ontvluchten en anderzijds meer en meer mensen parasiteren op die maatschappij, moet de bom toch eens ontploffen. En ik vrees eerder vroeger dan later.
Dus wat hebben we nodig?
1. Iemand die het Belgisch ‘huishoudboekje’ correct kan opstellen (moet mogelijk zijn)
2. Iemand die een plan van aanpak wil opstellen en even ‘alle regeltjes’ naast zich neerlegt, clean slate (begint al moeilijker te worden)
3. Deze persoon/groepering zal zich dan ook nog politiek geroepen moeten voelen en moet wat volk achter zich krijgen (wellicht het makkelijkst van de 3)
Dit alles zonder kleur, natuurlijk.
Neem nu het laatste voorval met Conner Rousseau. Hoewel ik niet van zijn strekking ben kan ik m eigenlijk wel smaken omdat hij politiek op een andere manier wil doen. Goed, we hebben nood aan een stijlbreuk.
Maar vorige week sloeg hij de bal toch even mis en verviel hij in de oude politiek. Hij mag loon niet verwarren met dividend. Die zijn natuurlijk niet te verwarren en dat weet hij ook wel. Dividend staat nog altijd voor een vergoeding van risicokapitaal.
Mocht hij en samen met hem alle spelers in het veld, wat ruimer denken dan zou je misschien kunnen komen tot iets moois. Waarom de werknemers niet laten participeren in bedrijven. Geef ze voor 500 Eur aandelen in plaats van een premie? Geef ze de mogelijkheid om aandelen bij te kopen in het bedrijf waar ze werken. Doe dat op een fiscaal vriendelijke manier voor alle partijen. Dan pas zouden we participatie krijgen .. een win voor bedrijven, voor werknemers en de staat. Ok, de vakbonden ..
Deze bijdrage slaat nagels met koppen…. maar daar verandering in brengen zal ten allen prijze verhinderd worden door de pamperpartijpolitiekers
Ik vind dit artikel niet ‘spaarvarkens-waardig’. Veel te tendentieus geschreven, op het zure en verbitterde af. Dit is niet de soort content waarnaar ik op zoek ben bij spaarvarkens.
De gastauteur die deze bijdrage schreef houdt volgens mij veel van dit land en zijn mensen. Vandaar zijn kritiek die, ook weer volgens mij, geheel terecht is. Spaarvarkens.be is er voor geld, maar ook voor geluk. Vandaar dat deze content ook aan bod komt. Maar we verwelkomen uiteraard alle meningen en visies en suggesties om beter te doen.
Dit apenland zal spijtig genoeg nooit veranderen, iedereen denkt teveel aan zijn eigen zak en zijn eigen agenda. Plaats voor eenheid en gemeenschappelijk belang is er niet. Zolang er niets gebeurt aan de bron van deze problematiek zal er nooit een oplossing worden gevonden en zullen de mensen die er toch iets van willen maken reeds ver weg of volledig uitgeperst zijn. Jammerlijke evolutie
Ik las er nog even de missie van Spaarvarkens op na en blijf erbij: je zal niet financieel onafhankelijker worden door bijdrages te publiceren die de overheid bekritiseren. Overheden staan haaks op mensen die F.I.R.E nastreven. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven: waarom daar energie in steken? Wat de gastauteur schrijft, mag nog waar zijn, het helpt ons niet bij onze missie.
Daarom vind ik dat die content gefilterd mocht worden als ‘een mening’ en niet als content die bijdraagt en gepubliceerd moet worden. Anderzijds heeft het duidelijk iets getriggerd en geef ik ook toe dat ze waarheden bevat.
Persoonlijk zie ik in België wél nog ruimte om F.I.R.E na te streven: via hard werk, slim beleggen, verhuren van vastgoed (die belasting valt dan weer mee), verkopen met meerwaarde (ook die belasting valt dik mee) en ondernemen! Onderneem iets met een hart voor onze Belgische nationale sport: creatief boekhouden.
Verhuizen naar Bulgarije is een optie die mij inspireert, maar ik ben van mening dat het niet nodig is. F.I.R.E in België: dat kan ook. Zelfs in mijn geval: 34 jaar met 2 kinderen én een hypothecaire lening. Toegegeven: de overheid is dan niet onze bondgenoot. Dat is gewoon geen nieuws.
Laat ons schrijven over hoe het wél kan in België, niet over waarom het niet kan. Dat weet iedereen toch al?
Ik houd niet van woorden als parasiteren, ontvluchten, pampermaatschappij en apenland, enz. Dat vind ik tendentieus.
Aan Spaarvarkens om te bepalen wat bijdraagt aan onze missie!
‘Meerwaardevorming zal zichzelf ten gronde richten. Daaruit wordt het communisme geboren’. Men vraagt zich soms af of de profetieën van Karl Marx zich niet voltrekken, met het huidige verontrustende overheidsbeslag. Het werkt de drang naar vrijheid en een meer autonome manier van leven in de hand maar zolang wij als mens niet in staat zijn om ons te bevrijden van een geconditioneerde manier van denken, zullen wij de werkelijke vrijheid nooit vinden. Dan zullen wij steeds opnieuw beïnvloed worden door experten en andere despoten, die hoe langer hoe meer weten van steeds minder, zonder daarbij het verband met het grotere geheel nog op te merken.